________________
નવસારીમાં શિષ્યો સાથેનું શ્રેષ્ઠ ચોમાસુ.. | ૬૭
દિકરાના બાપ બનવું તે સાંસારિક ક્રમ છે. પણ શિષ્યના ગુરુ બનવું તે આધ્યાત્મિક જગત્માં બહુ મોટા પડકારનો સ્વીકાર છે. ગુરુ એટલે એક મુમુક્ષુની લક્ષ્ય પ્રાપ્તિ માટેની અજ્ઞાત યાત્રાનાં હમસફર બનવાનું છે. આ એવી યાત્રા છે. જેમાં લક્ષ્ય ગુરુ કે શિષ્ય બેયનું સ્પષ્ટ છે. પણ તે લક્ષ્ય પ્રાપ્તિ માટેની યાત્રાનો માર્ગ બેય માટે અજ્ઞાત છે. ગુરુ પણ યાત્રાના મુકામ કે અવરોધને સંપૂર્ણ નથી. જાણતા. છતાં ગુરુ પોતાના દીર્ધ અનુભવોના જોરે આ અજ્ઞાત યાત્રામાં નિર્ભય છે. તો શિષ્યમાં ગુરુ માટેની શ્રેષ્ઠ નિષ્ઠા છે. એટલે અજ્ઞાત માર્ગના જ હમસફર ગુરુ-શિષ્ય છે. શિષ્ય મુડી નથી પણ થાપણ છે. પૂ. ગુરુદેવશ્રી, ગુરુ તરીકેના પોતાના જવાબદારી સભર પદને ન્યાય આપવા માટે વિ.સં. ૨૦૬૩ની સાલનું ચાતુર્માસ નવસારી કરે છે. એવું પણ નક્કી કરે છે કે “નવસારી મહાવીર સોસાયટીમાં પૂ. ગુરુદેવશ્રી વધુમાં વધુ શિષ્યો સાથે એક ચોમાસું કરવું અને આ ચાતુર્માસને સ્વાધ્યાય વર્ષ તરીકે પસાર કરવું. પૂ. ગુરુદેવ કહે છે. મારા માટે જેમણે પોતાનો પુણ્યનો સંસાર છોડ્યો છે. તેવા શિષ્યોને સંયમ અને સ્વાધ્યાયમાં સ્થિર કરવા તે મારૂ અંતિમ કર્તવ્ય છે. વૃદ્ધાવસ્થામાં પ્રવેશ થઈ ચૂક્યો હતો. તેથી પોતાના શિષ્યોને વધુ ને વધુ સક્ષમ બનાવવાનો ભાવ ગુરુદેવને હતો, અને નવસારી મહાવીરનગરમાં ૫૪ ઉપર શિષ્યો સાથે ચાતુર્માસ શરૂ કરે છે. તપ, સ્વાધ્યાય દ્વારા પૂ. ગુરુદેવને મહાત્માઓ જબ્બર આનંદ શાતા આપતા હતા. નવસારીમાં પણ આવાસ યોજના દ્વારા સાધર્મિક ભક્તિનું કાર્ય પૂ. ગુરુદેવે પાર પાડ્યું હતું. આ હતું વિ.સં. ૨૦૬૩નું ચાતુર્માસ