________________
પણ અર્થોપાર્જન માટે વિદેશ જવું હોય, તે મારી સાથે આવે, એને દરેક પ્રકારની સુવિધા આપવામાં આવશે.” આ ઘોષણા સાંભળી હજારો લોકો એની સાથે જવા ઊપડ્યા. આચાર્ય ધર્મઘોષને પણ વસંતપુર જવું હતું. નિર્જન જંગલ પાર કરવા માટે સહજ પ્રાપ્ત સંયોગોને અનુકૂળ સમજી તે પણ પોતાની શિષ્ય મંડળી લઈને ધન્ના શેઠની સાથે ચાલવા લાગ્યા. શેઠે એમના અનુચરોને આદેશ આપ્યો કે - “આચાર્યના ભોજન આદિનું પૂરેપૂરું ધ્યાન રાખવામાં આવે.” આચાર્યએ જણાવ્યું કે - “શ્રમણોને એમના માટે બનાવેલું આધાકર્મી, ઔદેશિક આદિ દોષયુક્ત આહાર નિષિદ્ધ છે.”
કેટલાક દિવસો પછી ચોમાસું આવ્યું અને ઘનઘોર ઘટાઓ એકદમ ઊમટી આવીને વરસવા લાગી. સાર્થવાહ (વણિકે) ઋતુની પ્રતિકૂળતા જોઈને વનમાં જ સુરક્ષિત સ્થાને ચોમાસું વિતાવવાનો નિશ્ચય કર્યો. આચાર્ય ધર્મઘોષ પણ ત્યાં જ એક દોષરહિત સ્થાન ઉપર રોકાયા. જંગલમાં વધુ સમય સુધી રોકાવાને કારણે વણિકની સંપૂર્ણ ખાદ્યસામગ્રી સમાપ્ત થઈ ગઈ. લોકો વનનાં ફળ, કંદમૂળ વગેરેથી જીવન વિતાવવા લાગ્યા. ચોમાસું સમાપ્ત થતાં જ ધન્નાશેઠને એકદમ જ આચાર્યની યાદ આવી ગઈ. તે પશ્ચાત્તાપ કરતો-કરતો આચાર્યની પાસે ગયો અને આહાર લેવાની અભ્યર્થના કરવા લાગ્યો. આચાર્યએ એને શ્રમણાચારની મર્યાદા સમજાવી, જે અનુસાર દોષયુક્ત આહારની સાથે-સાથે શ્રમણોને માટે ફળફૂલ વગેરે લીલા પદાર્થ પણ અગ્રાહી છે. વિધિ-અવિધિનું જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરી શેઠે પરમ ઉલ્લાસથી મુનિને વિપુલ વૃત(ઘી)નું દાન કર્યું અને જીવનમાં પહેલી વખત ત્યાં જ એને સમ્યગ્દર્શનની ઉપલબ્ધિ થઈ. અતઃ પહેલાંના અનંત ભવોને છોડીને અહીંથી ઋષભદેવના પ્રથમ ભવની ગણન કરવામાં આવી છે. ઋષભદેવના ૧૩ ભવોમાં આ પ્રથમ ભવ છે.
પન્ના વણિકના ભવમાંથી નીકળીને દેવ તથા મનુષ્યના વિભિન્ન ભવ પાર કરીને ઋષભદેવનો જીવ સુવિધિ વૈદ્યને ત્યાં પુત્ર રૂપમાં ઉત્પન્ન થયો. આ ઋષભદેવનો ૯મો ભવ હતો. એમનું નામ જીવાનંદ રાખવામાં આવ્યું. જીવાનંદના ૪ અંતરંગ મિત્ર હતા - પહેલો રાજપુત્ર મહીધર, બીજો શ્રેષ્ઠીપુત્ર, ત્રીજો મંત્રીપુત્ર અને ચોથો વણિકપુત્ર. એક વખત જ્યારે તે એના મિત્રોની સાથે ઘરમાં વાર્તાલાપ કરી રહ્યો હતો, તો એક દીર્ઘ-તપસ્વી મુનિ ભિક્ષાર્થે પધાર્યા. મુનિના શરીરમાં કૃમિ-કુષ્ઠનો વ્યાધિ ઉત્પન્ન થયો હતો. રાજપુત્ર મહીધરે મુનિની વિપન્ન (દીની સ્થિતિ જોઈને જીવાનંદને | જૈન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ 96969696969696969696969696969696) ૩૫ ]