________________
(કેવળીચર્યાનું પહેલું વરસ ) રાજગૃહમાં તે વખતે પાર્થ પરંપરાના ઘણાં બધાં શ્રાવક અને શ્રાવિકાઓ રહેતાં હતાં. ભગવાન ત્યાં ગુણશીલ ચૈત્યમાં બિરાજ્યા. રાજા શ્રેણિકને ભગવાનના આગમનની જાણ થઈ, આથી તેઓ પોતાનાં કુટુંબીજનો સાથે તેમની સેવામાં પહોંચ્યા. પ્રભુએ સભામાં ધર્મ-દેશના આપી, દેશનાથી પ્રભાવિત થઈને શ્રેણિકે સમ્યકત્વનો સ્વીકાર કર્યો અને અભયકુમાર વગેરેએ શ્રાવકધર્મ ગ્રહણ કર્યો. રાજકુમાર મેઘકુમારે અને નંદિષણે ભગવાન પાસેથી દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
જ્યારે નંદિષેણ દીક્ષા માટે તૈયાર થયા તો આકાશમાંથી એક દેવા બોલ્યા : “હમણાં તમારા ચારિત્રાવરણનું જોર છે, આથી થોડા દિવસ હજુ ઘરમાં રહી લો.” પણ કુમારે આની પર ધ્યાન ન આપ્યું ને પ્રભુ શરણમાં આવીને દીક્ષા ગ્રહણ કરી લીધી. સ્થવિરો પાસે જ્ઞાન મેળવ્યું અને વિવિધ જાતનાં તપ કરવા લાગ્યાં. એકવાર ફરી તે જ દેવ બોલ્યા : “નંદિષેણ, તમારાં ભોગકર્મ હજુ બાકી છે, તેને પૂરાં કર્યા વગર તમારું રક્ષણ નહિ થઈ શકે.” આ વખતે પણ નંદિષેણે કોઈ ધ્યાન ન આપ્યું. એક વાર બેલે(છઠ્ઠ)ની તપસ્યાના પારણાના દિવસે નંદિષેણ એકલા જ ભિક્ષા માટે નીકળ્યા અને સંજોગોવશાત્ એક વેશ્યાના ઘેર પહોંચી ગયા. જ્યારે વેશ્યા સાથે ધર્મલાભની વાત કરી, તો વેશ્યાએ કહ્યું : “અહીં તો ફક્ત અર્થલાની વાત જ થાય છે અને હસી પડી-નંદિષણને તે સ્ત્રીનું હસવું સારું ન લાગ્યું અને એક તૃણ ખેચીને રત્નોનો ઢગલો ખડકી દીધો અને કહ્યું : “આ લો અર્થલાભ” અને ચાલ્યા ગયા.
રત્નોનો ઢગલો જોઈને વેશ્યા ચકિત થઈ ગઈ, અને નંદિષણની પાછળ દોડી : “પ્રાણનાથ, મને છોડીને ક્યાં જાવ છો? તમારા જવાથી હું મારો જીવ આપી દઈશ.”
વેશ્યાના પ્રેમભર્યા આગ્રહ અને ભોગકર્મના ઉદયથી નંદિષેણે ત્યાં રોકાવાનું સ્વીકારી લીધું અને બોલ્યા: “પણ હું દરરોજ દસ વ્યક્તિઓને બોધ આપીને જ ભોજન કરીશ. જે દિવસે આમાં કમી રહી જશે તે જ દિવસે હું ફરીથી ગુરુચરણોમાં જતો રહીશ.” વેશ્યાએ તેમની વાત માની લીધી અને નંદિષેણ ત્યાં જ રહેવા લાગ્યા. પોતાની પ્રતિજ્ઞાનું પાલન [ ૩૩૨ 969696969696969696969696969696963 જૈન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ |
