________________
બહેનોના સ્વાગત માટે જતી રહી અને બ્રહ્મદત્ત એના તરફથી ઇશારાની રાહ જોતો ઊભો રહ્યો, એકાએક એને સફેદ ધજા ફરકતી દેખાઈ અને એણે વિચાર્યું કે - “અહીં રહેવું જોખમી છે, તેથી ચુપચાપ વનમાં જતા રહેવું યોગ્ય રહેશે, માટે તે જતો રહ્યો.
ગાઢ જંગલોને પાર કરીને તે એક વિશાળ સરોવર પાસે પહોંચ્યો. સરોવરના સ્વચ્છ નિર્મળ જળનું આકર્ષણ તે ખાળી ન શક્યો અને તેમાં કૂદી પડ્યો અને ધીમે-ધીમે તરીને તે બીજા કિનારે જઈ પહોંચ્યો. ત્યાં નજીકમાં જ ફૂલોના વેલા પરથી ફૂલ તોડતી એક અત્યંત સ્વરૂપવાન કન્યા દેખાઈ. તે એને જોતાં જ રહી ગયો અને જાણે એવું અનુભવ્યું કે તે પણ એની સામે જ જોઈને ધીમે-ધીમે હસી રહી છે. પછી એણે જોયું કે તેણી એની એક સખીને એની તરફ ઇશારો કરીને કંઈક કહી રહી છે અને પછી થોડી જ વારમાં એ બંને સ્ત્રીઓ ત્યાંથી અલોપ થઈ ગઈ. બ્રહ્મદત્ત એ જ દિશામાં મંત્રમુગ્ધ થઈને જોતો રહ્યો, ત્યારે એને એની નજીકમાં જ ઝાંઝરનો અવાજ સંભળાયો. એણે પાછળ વળીને જોયું તો એ સુંદરીની દાસીને તાંબુલ, વસ્ત્ર અને આભૂષણ લઈને ઊભેલી જોઈ. એણે બ્રહ્મદત્તને કહ્યું : “તમે થોડીવાર પહેલાં જે રાજકુમારીને જોયાં હતાં, એમણે તમારી સેવામાં આ વસ્તુઓ મોકલી છે અને સાથે કહેવડાવ્યું છે કે – “હું તમને એમના પિતાશ્રીના મંત્રીને ત્યાં પહોંચાડી દઉં.” બ્રહ્મદેતા યંત્રવત્ એ દાસીની પાછળ જવા લાગ્યો.
એ સુંદર કન્યાનું નામ શ્રીકાંતા હતું. તે વસંતપુરના રાજાની એકની એક પુત્રી હતી. શ્રીકાંતાના પિતા આમ તો વસંતપુરના રાજા હતા, પણ ગૃહકંકાસના કારણે ચોરપલ્લીમાં આવીને રહેવા તેમજ રાજ્ય કરવા લાગ્યા હતા. એમણે બ્રહ્મદત્તનું સાદર સ્વાગત-સત્કાર કર્યો અને પોતાની પુત્રીની સાથે રંગેચંગે એમનાં લગ્ન કરાવી દીધાં. બ્રહ્મદત્ત ફરી એકવાર રાજવી સુખનો આનંદ માણવા લાગ્યો.
એક દિવસ વસંતપુર જવાની ઈચ્છા થતા તે ચોરપલ્લીથી નીકળ્યો. રસ્તામાં સાંજ પડી ગઈ, માટે રાત્રિવાસા માટે તે એક નાના-અમથા નગરમાં અતિથિગૃહમાં રોકાઈ ગયો. ત્યાંની ગોઠવણ કરીને તે ભોજનશાળામાં ગયો જ હતો કે દરવાજામાંથી અંદર આવતા એક વ્યક્તિ પર એની નજર પડી. ધ્યાનથી એની તરફ જોતાં એણે જાણ્યું કે આ કોઈ બીજું કોઈ નહિ પણ એનો મિત્ર સાથી વરધનું જ છે. એણે ઝડપથી દોડીને વરધનુને હૃદયસરસો ચાંપી દીધો. વરધનું પણ દંગ રહી ગયો | ૨૩૮ 969696969696969696969696969696969 જૈન ધર્મનો મલિક ઇતિહાસ