________________
દીર્ઘ પણ ઓછો હોશિયાર ન હતો. એની કુટિલ બુદ્ધિના જોરે તે સમજી ગયો કે - “જો આને રાજ્યના કાર્યથી નવરાશ મળી જશે તો અમારી યોજનાઓની માહિતી મેળવીને ધૂળ-ધાણી કરી નાખશે. આથી ઘણા મીઠા અવાજે જવાબ આપ્યો : “મંત્રીવર ! તમારા જેવા વિચક્ષણ બુદ્ધિસંપન્ન મંત્રી વગર અમારું કામ એક દિવસ પણ નથી ચાલી શકતું. આથી તમે મંત્રીપદે રહીને જ દાન આદિ ધાર્મિક કાર્યો કરતા રહો.”
ધનુએ દીર્વની વાત સાંભળી લઈ ગંગાનદીના કિનારે વિશાળ યજ્ઞમંડપની રચના કરાવી. બધું જ રાજકાર્ય નિપુણતાથી ચલાવતા એમણે ગંગાકિનારે અન્નદાનનો મહાન યજ્ઞ કર્યો. યજ્ઞમંડપમાંથી હજારો લોકોને દરરોજ અન્ન મળવા લાગ્યું. ધનુએ આ કાર્ય વડે મળેલ ધનથી પોતાના વિશ્વાસુ કર્મચારીઓની મદદ વડે યજ્ઞમંડપથી લાક્ષાગૃહ સુધીની એક સુરંગ તૈયાર કરાવી અને સાથે-સાથે પુષ્પચૂલને પણ થનારા ષડયંત્રથી વાકેફ કરાવી દરેક કાર્ય સાવધાનીપૂર્વક કરવાની સલાહ આપી.
મહામાત્યની સલાહ પ્રમાણે પુષ્પચૂલે ઘણા ધામધૂમથી બ્રહ્મદત્તનો લગ્ન-પ્રસંગ આટોપ્યો અને કન્યાદાનની સાથે-સાથે મોંઘીદાટ અઢળક સામગ્રીઓ આપીને એમને વિદાય કર્યા.
અહીં કામ્પિત્ય નગરમાં દીર્ઘ અને ચૂલનીએ મધુરજની માટે એમના પુત્ર અને પુત્રવધૂને લાક્ષાગૃહમાં મોકલ્યાં. ધનુના ઇશારાથી સાવધ થઈ પુષ્પચૂલે વધૂના રૂપમાં પોતાની પુત્રી પુષ્પવતીની જગ્યાએ એના જેવા જ આકાર અને રૂપવાળી દાસીપુત્રીને મોકલી હતી, જેની ખબર કોઈને પણ પડી નહિ. રાતના સમયે લાક્ષાગૃહમાં લાલ-લાલ લપકારા મારતી
જ્વાળાઓ ભભૂકી ઊઠી અને જોત-જોતામાં એ ગગનચુંબી મહેલનું દ્રાવણ બની આમ તેમ રેલાવા લાગ્યું. આ તરફ વરધનુ પાસેથી આખી સ્થિતિને જાણીને બ્રહ્મદત્ત એની સાથે સુરંગના રસ્તે ગંગાકિનારે રહેલા યજ્ઞમંડપમાં જઈ પહોંચ્યો. પ્રધાનામાત્ય ધનુએ બ્રહ્મદત્ત અને વરધનુને બે ઝડપથી ભાગતા ઘોડાઓ પર બેસાડી દૂર-દૂરાંતના પ્રદેશમાં જવા માટે રવાના કર્યા અને પોતે પણ કોઈ નિરાપદ સ્થળની તપાસમાં નીકળી ગયો.
બંને ઘોડા વાયુવેગે અવિરત ભાગતા-ભાગતા કોમ્પિલ્યપુરથી ૫૦ યોજન દૂર તો આવી ગયા, પણ એકધારા દોડવાને લીધે બંને ઘોડાન. ફેફસાં ફાટી ગયાં અને તેઓ ધરાશાયી થયા. હવે બ્રહ્મદત્ત અને વરધનું ૨૩૪ 96969696969696969696969696969696] જૈન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ