________________
પ્રસન્ન થઈ એ દેવ ગાથાપત્ની અને તને-બંનેને સાથે જ ઋતુમતી કરતા. તમે બંને સમકાળમાં ગર્ભ ધારણ કરતી અને સમકાળમાં જ બાળકને જન્મ આપતી. સુલસા ભરેલાં બાળકોને જન્મ આપતી. ત્યારે હરિબૈગમેષી દેવ સુલસા પર અનુકંપા કરીને એના મૃતપુત્રો તારી પાસે લાવીને મૂકી દેતા અને તારા જે પુત્ર થતા તે તુલસા પાસે પહોંચાડી દેતા. માટે હે દેવકી ! એ છએ છ શ્રમણ વાસ્તવમાં તારા જ પુત્ર છે, સુલસાના નહિ.”
આ અદ્ભત રહસ્યોદ્ઘાટનથી અત્યંત પ્રસન્ન થઈ દેવકીએ પ્રભુ નેમિનાથને પ્રણામ કર્યા અને એ મુનિ-ભ્રાતાઓની પાસે ગઈ. એ મુનિઓને જોતાં જ દેવકીના મનમાં એટલો ગાઢ પુત્રપ્રેમ જાગ્યો કે એના સ્તનમાંથી દૂધ ઝરવા લાગ્યું. આંખો સજળ બની અને આખું શરીર રોમાંચિત થઈ પુલકિત બન્યું. ઘણીવાર સુધી એ મુનિઓની તરફ અનિમેષ જોતી રહી, ત્યાર બાદ એમણે મુનિઓને વંદન કર્યા અને ફરી ભગવાનની પ્રદક્ષિણા-વંદના કરી પોતાના રાજભવનની તરફ વળી થઈ.
આ ઘટનાનું વર્ણન “ચંઉવમહાપુરિસચરિય”માં થોડી અલગ રીતે કરવામાં આવ્યું છે. જ્યારે દેવકીએ ત્રીજા મુનિજોડાને પૂછ્યું કે - “શું કૃષ્ણની દેવપુરી દ્વારિકામાં શ્રમણ નિર્ગથોને ભિક્ષાનો લાભ નથી મળતો, જેથી તમે એક જ કુળમાં ત્રણ વખત ભિક્ષા માટે પ્રવેશ કર્યો?” તો મુનિ યુગલે ચોખવટ કરતા કહ્યું: “નહિ, એવી કોઈ વાત - નથી. ખરેખર તો અમે છએ છ સહોદરભાઈઓ એક જ માતાના પુત્રો છીએ અને આકાર-પ્રકાર તેમજ રૂપ-રંગમાં એકસરખા જ છીએ. વાસ્તવમાં અમે લોકો હરિëગમેષી દેવ વડે મૃતવત્સા સુલસા ગાથાપત્નીના મૃતપુત્રોની સાથે ઉત્પન્ન થવાના તરત બાદ બદલી દેવામાં આવ્યા. સુલસાએ જ અમારું પાલન-પોષન કર્યું અને વિવાહ આદિ કરાવ્યા. મોટા થતા ભ. નેમિનાથના મોઢે અમારા કુળ-પરિવર્તનની વાર્તા સાંભળી અમે છએ છ ભાઈઓને સંસાર અસાર લાગતા વિરક્ત બન્યા અને અમે આ માયાજાળમાંથી મુક્તિ મેળવવા માટે ભ. નેમિનાથ પાસે દીક્ષા ધારણ કરી લીધી.”
મુનિઓની આ વાત સાંભળી દેવકી બેભાન થઈ ધરતી પર ઢળી પડી. ભાનમાં આવતા એની આંખોમાં આંસુ અને સ્તનમાંથી દૂધની ધાર વહી રહી હતી. એમણે રડતાં-રડતાં કહ્યું: “હું કેવી હતભાગી છું કે | જૈન ધર્મનો મોલિક ઇતિહાસ 9696969696999999999999 ૨૦૦