________________
અષ્ટક પ્રકરણ
श्रूयते च ऋषिर्मद्यात् प्राप्तज्योतिमहातपाः। स्वर्गाङ्गनाभिराक्षिप्तो मूर्खवन्निधनं गतः ॥३॥
વળી એવું કહેવાય છે કે કેઈ એક મહાતપસ્વી, (જ્ઞાનરૂ૫) પ્રકાશને પામેલ ત્રાષિ સ્વર્ગસુંદરીઓથી મહાઈને મળપાન કરવાથી મૂખની માફક મરણને શરણ થયે. (૩)
कश्विदृषिस्तपस्तेपे भीतः इन्द्रः सुरखियः। क्षोभाय प्रेषयामास, तस्यागत्य च तास्तकम् ॥४॥ विनयेन समाराध्य वरदाभिमुखं स्थितम्। जगमधं तथा हिंसां सेवस्वाब्रह्म वेच्छया ॥५॥ स एवं गदितस्ताभिई योनरकहेतुताम् । आलोच्य मद्यरूपं च शुद्धकारणपूर्वकम् ॥६॥ मधं प्रपद्य तभोगानष्टधर्मस्थितिर्मदात् । विदंशार्थमजं हत्वा सर्वमेव चकार सः ॥७॥ ततश्च भ्रष्टसामर्थ्यः स मृत्वा दुगति गतः। इत्थं दोषाफरो मधं विज्ञेयं धर्मचारिभिः ॥८॥
કેઈ એક કવિએ મહાતપ તપ્યું (તેથી) ભયભીત થએલ ઈન્દ્ર ષિના વિચલન માટે સુરસુંદરીઓને મેકલી. ત્યાં આવીને તેમણે રાષિને વિનયથી પ્રસન્ન કર્યા પછી ઈચ્છિત આપવા તત્પર થએલ તેની પાસે વચન માગ્યું “આપ મદ્યનું, હિંસાનું અથવા મૈથુનનું સેવન કરે.” આ પ્રમાણે કહેવાએલ તે ઋષિએ, હિંસા તથા મૈથુનને નરકના કારણરૂપ તથા મધને (જુદી જુદી વસ્તુઓના મિશ્રણથી બનતું હોવાથી)
