________________
સચમ
[ ૧૯ ]
મારી સુદીધ` ભયાત્રામાં કેણુ જાણે કેટલાય પ્રાણીઓની સાથે આત્મીયતા–કુટુ ખભાવનાની સુંવાળી ગાંઠથી બધાયે હાઈશ. આજે એ સખÀા યાદ નથી પણ એથી કરીને જેમને રાતા મૂકીને આવ્યે છું અથવા જેમની ખાતર મેં અનેક વાર આક્રંદ કર્યાં છે તેમની સાથે મારે કાઈ પ્રકારના સ્નેહસંબંધ જ નહાતા કે નથી એમ થાડુ જ કહી શકાય ? મારે કેાઈની સાથે લેવાદેવા નથી એમ માનવું એ તેા સ્વાર્થાંધતાની પરાકાષ્ઠા છે. આપણાં સુખ, દુઃખ, હ, શાક સમાજ તેમજ દેશની સાથે ફૂલગુથણીની જેમ જ ગુ'થાયા છે. આપણે ભલે ભરત ચક્રવર્તીના અરીસા ભુવન જેવા મહેલમાં રહેતા હાઈએ અને શાલિભદ્રની જેમ દેવતાની ઋદ્ધિસમૃદ્ધિ ભાગવતા હાઈએ, પણ આસપાસ દાવાનળ સળગી ઊઠે, માટા રાગચાળા ફાટી નીકળે અથવા તેા ઉલ્કાપાત જેવી અણધારી આફ્ત વરસે ત્યારે એની ઝાળ આપણને સ્પર્ધા વિના નથી રહેતી. હજારો ગાઉ દૂર ચાલી રહેલા યુદ્ધની અસરમાંથી આજે કાણુ મુક્ત રહી શકયું છે ? એટલે કે “મારાં પુણ્ય ભાગવી રહ્યો છુ ” એમ માની સમાજ કે દેશની અવગણના કરવી એ નરી અજ્ઞાનતા છે.
હવે જો દરેકે દરેક માનવી આવી આત્મીયતા કેળવે અને ખની શકે એટલા સયમથી જીવવાનું સ્વીકારે તા આજની દુનિયાની અધ કરતાં પણ વધુ સમસ્યા આપેઆપ ઉકેલાઈ જાય. “ મારું કાઇ નથી ’’
એમ
