________________
४४
४४
व्यवहारो द्विधा प्रोक्तः संदेहतत्त्वयोगतः । आद्यः सत्संगतो ज्ञेयो लोप्तृदर्शनतः परः ॥ ३ ॥
એક સંદેહાત્મક અને બીજો તત્વાત્મક, તેમાં સંદેહાત્મક વ્યવહાર સત્સંગથી જાણવામાં આવે છે અને તત્વાત્મક વ્યવહાર ચિન્ડથી ४९॥य छे. लोप्नं लिंगं तत्र संदेहाभियोगः सत्संगाद्भवति तत्वाभियोगस्तु चिन्हदर्शनात् स च विधिनिषधाभ्यां द्विविधः ते तत्त्वात्म व्य१६८२ ५९ विधि तथा निषेध में थे प्रा२नी छ. यथा मदीयक्षेत्रमपहरति म मा भारु क्षेत्र (तर) स य छ, ते विध्यात्म डेवाय अने तथायं मत्तो रजतान् गृहीत्वा न ददातीति प्रतिषेधात्मकः ते ४ अरे मा भा२। ३पैया सईने भापतो नथी તે પ્રતિષેધાત્મક કહેવાય. अथवा यो न्यायं नेच्छते कर्तुमन्यायं च करोति यः ।। व्यवहारविलोपी च श्वभ्रं याति न संशयः ॥ ४ ॥
જે ન્યાય કરવાને ઇચ્છતો નથી અને અન્યાય કરે છે, તે વ્યવહાર વિલોપી માણસ નર્કમાં જાય છે એમાં કશો સંશય નથી. अत्र न्यायं कर्तुं नेच्छति अन्यायं च कर्तुं इहते इति प्राविवाकापेक्षयापि विधिनिषेधात्मकत्वं स पुनरष्ठादशविधस्तथाहिं ।। ७५८। दोभा सेभ मुह्यु न्याय ४२वाने तो નથી અને અન્યાય કરવાને ઈચ્છે છે, એ વિધિ નિષેધાત્મક વ્યવહાર અધીકારીની અપેક્ષાએ પણ અઢાર પ્રકારનો હોય છે તે કહે છે :ऋणादानं च संभूयो-त्थानं देयविधिस्तथा । दायः सीमाविवादश्च वेतनादानमेव च ॥ ५ ॥ क्रयेतरानुसंतापो विवादः स्वामिभृत्ययोः । निक्षेपः प्राप्तवित्तस्य विक्रयः स्वामिनं विना ॥ ६ ॥
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
