Pandav Charitram yane Jain Mahabharat

SR No.: 005571
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalpyashsuri
Publisher: Jiravala Parshwanath 24 Tirthankar Trust
Publication Year: 2009
Total Pages: 438
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 10 MB

Page 435

સર્ગ - ૧૮
પાંડવ ચિરત્રમ્
૪૦૨
મુખથી દુઃખે કરી સાંભળી શકાય તેવી વાણી સાંભળીને પાંડવ મુનિઓ કંઈક દુઃખમયી અવસ્થાને પામ્યા. અહો ! અમારૂં એવા પ્રકારનું ભાગ્ય નથી કે સ્વામિની સાથે અમારો મેળાપ થાય. બલભદ્ર સાથે મેળાપ થયો નહિ. સ્વામિની સાથે પણ મેળાપ ન થયો. આ સંસારમાં તેઓ જ ધન્ય છે.
પ્રભુના હાથે જેઓનો પવિત્ર દીક્ષા ઉત્સવ થયો છે અને જેઓએ થાક્યા (કંટાળ્યા) વગર સ્વામિના વચનરૂપ અમૃતને પીધું છે.
તે જ પુરુષો ધન્ય પુરુષોમાં પણ ધન્ય છે. અભિનંદનને પાત્ર છે. વળી તેઓ લોકોમાં પણ અત્યંત પ્રશંસનીય છે. જેઓ પ્રભુની સાથે નિર્વાણપદને પામ્યા છે. અમે અધન્ય છીએ. સ્વામિના દર્શનને પામ્યા નથી. કહ્યું છે કે ભાગ્યહીનોના મનોરથો (વાંછિત) ફલતા નથી. અમોએ દુસ્તર અભિગ્રહ કર્યો છે. કે પ્રભાત થયે સ્વામિના દર્શન કર્યા પછી માસક્ષમણનું પારણું કરીશું. એ પ્રમાણે અમે કહ્યું છે. તેથી હવે આ જન્મમાં પારણાથી સર્યું.
એટલે કે પારણું નહિ કરીએ, એમ વિચાર કરીને પાંચેય પાંડવ મુનિઓ આ પ્રમાણે વિચાર કરે છે. ખરેખર, અહીંથી જ નજીકમાં રહેલા પર્વતોમાં ઉત્તમોત્તમ શ્રી વિમલાચલે (સિદ્ધાચલ ૫૨) શ્રી ધર્મઘોષ ગુરુની આજ્ઞા લઈ અનશન કરીશું.
કહ્યું છે કે :– જેવી રીતે મલયાચલમાં બીજા પણ વૃક્ષો ચંદનપણાને પામે છે. એટલે કે સુગંધિત બને છે, તેવી રીતે આ સિદ્ધાચલ પર પાપી એવા પ્રાણીઓ પણ પૂજ્યપણાને પામે છે.
પૂર્વે અહીંથી જ સંપૂર્ણ કર્મનો ક્ષય પામેલા (કરીને) પુંડરિકાદિ ક્રોડો મુનિઓએ મોક્ષપદને પ્રાપ્ત કર્યું છે. અર્થાત્ મુક્તિમાં ગયા છે.
તેથી આ સર્વ તીર્થોમાં મહાન તીર્થ છે. તેથી તે અમને પણ હાલમાં ઇચ્છિત અર્થની સિદ્ધિ માટે થાઓ.
એમ વિચારી તે બધાય ગુરુની સાથે પર્વતોમાં ઇન્દ્ર સમાન તે વિમલાચલ પર ચડ્યા. કહ્યું છે કે :– ‘દુઃસાધ્ય એવા પણ કાર્યમાં ઉત્તમ વિચારવાળા મહાપુરુષો ધીમા, ઢીલા કે મંદ પડતા નથી.” હવે તે ગિરિના શિખર પર તે પાંડવોએ ધર્મઘોષસૂરિની પાસે આરાધનાની વિધિ કરીને અનશન અંગીકાર કર્યું. ધર્મઘોષ ગુરુ તે પાંડવ મુનિઓના નિર્યામક થયા. ધર્મઘોષ મુનિથી નિર્યામણા કરાયેલા સમતારસમાં એકચિત્ત (લીન) થયેલા પાંડવો લોક અને અલોકને બતાવનાર એવું પરમ શ્રેષ્ઠ કેવલજ્ઞાનને પામ્યા. પછી દેવ, મનુષ્યની પર્ષદામાં મુહૂર્તમાત્ર વિશુદ્ધ ધર્મને ઉપદેશી ક્ષણમાત્ર અયોગી ગુણસ્થાનકને સ્પર્શી અક્ષય સુખપ્રદ મુક્તિપદ (સુખ)ને પામ્યા.