________________
પાંડવ ચરિત્રમ્
૧૮૦
સર્ગ - ૭ ચાક્ષુષી હોતે છતે રાત્રિને વિશે પ્રકાશ થાય, તે હિડબાએ પઠતા (બોલતા) જ સિદ્ધ થાય એવી તામસી વિદ્યા આપી. ભીમ તે વિદ્યાને સાધીને સિદ્ધ થયો.”
હવે અહીંયા અટ્ટહાસ્ય કરવા થકી ત્રાસને આપતો હિડંબ નામનો રાક્ષસ આવ્યો. પરસેવાથી ભીંજાઈ ગયેલી, રોમાંચવાળી, કામને પરવશ બની ગયેલી, ભીમ પર નાખેલી દષ્ટિવાળી, વાસનાથી યુક્ત બનેલી, ડરેલી, પોતાની બહેનને જોઈને ભ્રકુટી ચડાવેલ મુખવાળો હિડંબે બોલ્યો : “રે પાપિણી! હે પ્રૌઢ કંદર્પ ! હે કુલકલંકિની ! ભૂખ્યા એવા મારી ઉપેક્ષા કરીને અહીંયા તું વાસનાની ભૂખી બની. આંથી પહેલા તેને જઠરરૂપ અગ્નિનું ઇંધણ બનાવીને એટલે કે પહેલાં તને ખાઈને પછી આ માનવીની મારી જઠરરૂપ અગ્નિમાં આહુતિ આપીશ. એટલે કે પછી માનવને ખાઈશ.
એ પ્રમાણે કોપ વડે આક્ષેપ કરીને રાતી આંખવાળો રાક્ષસ હિડબ બહેનને ચપેટમાં લેવા માટે સામે ધસ્યો. તેને દોડતો જોઈને મહાપરાક્રમી ભીમે રાક્ષસને કહ્યું : “હે દુરાચારી ! હે દુરાત્મન્ ! હે નકતચર ! નિરપરાધી પોતાની બહેનને હણતાં કેમ લજ્જા નથી પામતો ? તારા રાક્ષસ વંશને અનુરૂપ જો બહેનને હણાય છે, પરંતુ હું સાક્ષાત્ સ્ત્રી હત્યાની ઉપેક્ષા નહિ કરું.” તેથી તું ઉભો થા અને શસ્ત્રને ગ્રહણ કર. શસ્ત્ર વિનાના ઉપર હું પ્રહાર કરીશ નહિં. પછી ક્રોધથી ધમધમતા રાક્ષસે તેણીને (હિડંબાને) છોડી દીધી અને એક વૃક્ષ ઉપાડીને ભીમ તરફ દોડ્યો અને ભીમ ગદાને ઉગામીને-ઊંચી કરીને દોડ્યો.
એ પ્રમાણે પરસ્પર બંનેનું યુદ્ધ થયું. તે યુદ્ધમાં ગદા વડે ભીમથી હણાયેલો રાક્ષસ પીડાને પામ્યો. વૃક્ષથી રાક્ષસ વડે હણાયેલો ભીમ મૂચ્છ પામીને ભૂમિ પર પડી ગયો. ક્ષણવાર વૃક્ષની પીડાનો અનુભવ કરીને ચેતના પામેલો ભીમ ફરી ગદાને ઉંચી કરીને સિંહનાદને કરતો રાક્ષસની સામે આવ્યો. તે સિંહનાદથી પાડુપુત્રો જાગી ગયા. કુન્તી અને દ્રૌપદી પણ જાગી ગયા. કુન્તીએ પોતાની સામે દિવ્ય રૂપવાળી એક બાલિકાને જોઈ.
તે બાલિકાને જોઈને કુન્તીએ પૂછ્યું: “હે પુત્રી ! તું કોણ છે? અહીંયા શા માટે આવી છે? જે હોય તે મને સત્ય કહે.” તેણે પણ પહેલેથી લઈને બધો પોતાનો વૃત્તાંત કુન્તીને કહ્યો. હે માત ! તમારો પુત્ર રાક્ષસની સાથે યુદ્ધ કરે છે. તે રાક્ષસથી વૃક્ષરૂપ અસ્ત્ર વડે હણાયેલો મૂર્છાને પામેલો ભૂમિ પર પડી ગયો. ફરી પ્રાપ્ત કરેલી ચેતનાવાળા તમારા પુત્રે સિંહનાદ કર્યો. તે અવાજથી તમે જાગી ગયા છો. તે સાંભળીને માતાની પ્રેરણાથી યુધિષ્ઠિરાદિ ભાઈઓ ભીમની પાસે આવ્યા. ત્યારે ભીમને રાક્ષસે ફરી પ્રહાર કર્યો. તેથી મૂર્છાને પામતા તે ભૂમિ પર પડી ગયો.
મૂર્છાને પામેલો જોઈ માતા બોલી : “હે પ્રૌઢ વિક્રમી ! માર્ગથી થાકેલા અમને તું વહન કરનારો છે. હે વત્સ ! દુષ્ટ રાક્ષસે આવી દશાને કેમ કરી?
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org