Vyakaran Mahabhashya Navahnik Satik Gujarati Anuwad

SR No.: 005538
Original Sutra Author: N/A
Author: Pradyumna R Vora
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 2004
Total Pages: 718
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 18 MB

Page 508

(સૂત્રમાં) હતું એમ કહેવામાં આવ્યું છે. તે કહેવું નહીં પડે. તો હવે બેમાં વધારે સારું શું? સ્થાનિવર્ભાવનો પ્રતિષેધ જ વધારે સારો.(તેથી) મતિરવવા ગતિમાસ્ટાચ એ પણ સિદ્ધ થશે અને વાતાવઃ | પ્રમાણે ય નહીં થાય.7“પરંતુ સ્થાનિવભાવ ન થાય છતાં દીર્ધ કર્યા પછી એ
ભૂતપૂર્વ પ-કાર ફત્ યુક્ત (ગા-કાર) છે એમ ગણીને વાતાવ પ્રમાણે ચાત્ કેમ નથી થતો? કારણ કે લાક્ષણિક અને પ્રતિપદોક્ત એ બેમાંથી પ્રતિપદોક્તનું જ (ગ્રહણ કરવું) એમ કહ્યું છે).75 ननु चेदानी सत्यपि स्थानिवद्भाव एतया परिभाषया शक्यमिहोपस्थातुम्। नेत्याह । न हीदानी क्वचिदपि स्थानिवद्भावः स्यात्। तत्तर्हि वक्तव्यम्। न वक्तव्यम्। प्रश्लिष्टनिर्देशात्सिद्धम्। प्रश्लिष्टनिर्देशोऽयम्। ङि ई ईकारान्तात् आ आप आकारान्तादिति ॥
નિરા4િ --નિન્તિઃ વરાચાઃા એ વિગહ વાક્યનો નિરઃ ન્યિાય પશ્ચાા (વા) પ્રમાણે પ્રાદિસમાસ થયો છે. અહીં ઉપસર્જનભૂત ૌરાણ્વિી ના દીર્ઘ કારનો સ્ટિયોપસર્ગના પ્રમાણે હસ્વ થયો છે તે સ્થાનિવત્ છે એમ સમજીને તેને દીર્ઘ ઈંકાર ગણતાં તેની પછી આવતા અપૂત સ્ નો લોપ થવાનો પ્રસંગ આવશે તે રીતે અતિન્તિઃ રેવદ્રવાન્ નો અદ્ધિયઃ જ્યારર્થે (વા) પ્રમાણે થતા પ્રાદિસમાસમાં સ્ત્રિયોઃ૦ થી વવા નો વવ થયો છે ત્યાં સ્વને સ્થાનિવત્ ગણતાં લોપ થવાનો પ્રસંગ આવશે. તે નિવારવા ગ્રહનેડી એ (વા) કરવી જરૂરી છે. ?એટલે કે વૂિ૦ સૂત્રમાં લૂ નું ગ્રહણ કરવું કે પછી આ ચિંખે વગેરે વા. કરવી ? એ બે માં વધારે સારું શું છે એમ પૂછવા માગે છે. 74 વાડાપા એ સૂત્રનો ‘માવત્ત પછી આવતા હિનૂ પ્રત્યયને થાત્ આગમ થાય છે” એમ અર્થ કરવામાં આવે તો સ્થાનિવર્ભાવ થવા છતાં તિવઃ માં ચા નહીં થાય, કારણ કે સ્ત્રીપ્રત્યયમાં તરિ નિયમ લાગુ પડતો નથી. આમ જે અંગ છે તે મવન્ત નથી અને વવ એ મૂળ શબ્દ વન્ત છે પણ તે અંગ નથી તેથી ચાહ | સૂત્રને અવકાશ ન હોવાથી ય નહીં થાય એમ કહેવું યોગ્ય નથી,કારણ કે પ્રત્યયને વાત્સ વિદિતત તદ્ન્ત પામ્ એ પરિભાષા પ્રમાણે અહીં તન્ત નિયમ લાગુ પાડતાં સૂત્રમાંનું માન્તિ ગ્રહણ અંગનું વિશેષણ થશે અને Hવન્ત કમ્ (માવન્તિ જેને અંતે હોય તે અંગ) એમ અર્થ સમજાશે તેથી ઉપર કહ્યો તે દોષ નહીં આવે, એટલે કે તિવત્વ માં યાત્ થવાનો પ્રસંગ આવશે, કારણ કે તિવત્ત માં વવા એ ઉપસર્જનનો દીર્ઘ મ-કાર ગસ્ત્રિયો થી હસ્વ થયો છે. એ હસ્વ નં-કારને સ્થાનિવર્ભાવથી મામ્ ગણતાં તિવત્વ એ નવન્ત અંગ સમજાશે.પરિણામે વાર્ થવાનો અને મતિવાળે એમ અનિષ્ટ રૂપ થવાનો પ્રસંગ આવશે, પરંતુ સ્થાનિવદ ભાવનો પ્રતિષેધ કરવામાં આવે તો ગતિવિદ્યા , અતિમાિય એ રૂપો સિદ્ધ થશે એમ દલીલ છે. સ્થાનિવર્ભાવ થવા છતાં જો યાત્ ન થતો હોય તો પછી વય મર્યે ગર્વવવવાન્ જેવાં સ્થળે થાય છે તે ન થવાનો પ્રસંગ આવે. એ રીતે સ્થાનિવર્ભાવનો નિષેધ કરવો તે વધુ સારૂં એ પક્ષ અહીં સ્વીકાર્યો છે. 15 ક્ષણ એટલે ટાક્ષણ, જે મૂળ સ્વરૂપે ન હોઇ ક્ષણ એટલે કે સૂત્ર દ્વારા થયો હોય તે અને પ્રતિરો એટલે જે મૂળ સ્વરૂપે સ્વાભાવિક રીતે રહેલ લેય તે.જેમ કે “ પાને એ મૂળ સ્વરૂપે જ છે, જયારે પૈ રોષને ધાતુના તેનો મરત્ પ્રત્યયો પર થતાં માત્ર ૩રોડરિતિા પ્રમાણે મા થતાં તે પણ થાય છે તેથી તે લાક્ષણિક છે, પ્રતિપદોક્ત નથી. હવે સામાન્ય અનુભવ છે કે જયારે સૂત્રમાં પા નું ગ્રહણ હોય ત્યારે પા પીવું એ ધાતુનો જ પ્રથમ અવિલંબે ખ્યાલ આવે, જયારે જૈનો ખ્યાલ એમ આવતો નથી. આમ લક્ષણ અને પ્રતિપદોક્ત બન્નેને અવકાશ હોય ત્યાં પ્રતિપદોક્તનું છે, એમ આ પરિભાષાનો મતલબ છે. એ દૃષ્ટિએ તિવર્તી માં જે દીર્ઘ મા-કાર છે તે તો ટી વગા સુપ વા એ લક્ષણ દ્વારા થએલ છે તેથી લાક્ષણિક છે. જયારે વાડી | એ સૂત્રમાં જે મા નું ઉચ્ચારણ કર્યું છે તે મૂળ સ્વરૂપે જ મા-કાર છે, કોઈ સૂત્ર દ્વારા થયેલ નથી તેથી પ્રતિપદોકત છે. આમ લાક્ષણિક હોવાથી સુપ પ્રમાણે થએલ મી-કારનું એટલે કે મા નું વડાપ: દારા ગ્રહણ નહીં થાય તેથી તિરાવવા માં યાત્ નહીં થાય એમ અહીં ભાવ છે. પરંતુ તે પ્રમાણે ન થવા છતાં સ્થાનિવર્ભાવને કારણે તો દીર્ધ -કાર માન્ ગણાશે અને ક્ષતિપોws પરિભાષા દ્વારા કરેલ નિષેધ લાગુ નહીં પડે. આ શંકાનું નિવારણ કરતાં કે. કહે છે કે હવા માં જે માન્ હતો તેનો સમાસમાં હસ્વ આદેશથતાં(જુઓ ઉપર નોધ ૭૩) તેનું સ્વરૂપ બદલાઇ ગયું છે તેથી દીર્ઘ મા એ મૂળ માપૂ જ છે એ જે ખ્યાલ થવો જોઇએ તેનો વિચ્છેદ થઇ જાય છે. પરિણામે સૂત્રમાંના મા દારા - કારનું ગ્રહણ ન થઇ શકે તેથી ચા નહીં થાય કારણ કે હુ ઘા થી થએલ દીર્ઘ મા-કાર માન્ માં રહેલ નથી. તેથી સ્થાનિવલ્સ વને પ્રવૃત્ત થવા માટે કોઇ પ્રમાણ નથી તેમ જ તેનો કોઇ લાભ નથી.
Yar Personal & Private Use Only