________________
642
‘વસંતપુર વાસે વસે, સુરસેણનો નંદ; પીતા એહણો દીપતો, જીમ દીપે દીનંદ.’
૧. કામ.
વાત સુણી રાજા ઇસી, મનમાં હરખ પાવે; અગડદત્ત કુમારણે, વલી પાસે તેડાવે.
માન મહોત દીધો ઘણો, લાખ પસાય આપે; કિરતાર તુટે રાજા વીણા, દારિદ્ર કુણ કાપે?.
કુયર વિપ્ર બે હરખીયા, રાજાઇ દીધા માણ; ‘કર્મ ફરતા સુહ ફરે,’ ઇમ લોક કહે વાણ.
હા રે એહવે માહાજન્ન થયુ એકઠુ, આવે રાજાને પાસે; મજરો કરીને ઉભા, સહુ કરે અરદાસે.
માહાજન કહે ‘સુણો સાહબા!, મુઝ અરજ સુણીજે; વસવાણે એક જાયગા, અમને પ્રભુ! દીજે.
ત્યારે એ ઘર-બાર તુમારડા, ખપ નથી અમારે; સીખ દીઓ હવે સાહબા!, કાર્જ નથિ તુમ્હારે.’
હા રે ‘સા માટે?’ રાજા કહે, ‘એહવા વચન ના બોલો;
નીર વાકાં મોજડા, આગલથી કાં ખોલો.
હા રે ડંડ નથી કોઇનું, તો સા માટે રીસાવો?; જે કહો તે હું કરુ, વાંક વગર ના જાવો’
માહાજન હવે બોલસે, સાંભલો ચિત લાઇ; દસમી ઢાલ પુરિ થઇ, સાંતે ઇમ બણાઇ.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
શાંતસૌભાગ્યજી કૃત
૮ સીખ૦
૧૦ સીખ
૧૧ સીખ૰
૧૨ સીખ
૧૩ સીખ
૧૪ સીખ૰
૧૫ સીખ૰
૧૬ સીખ૰
૧૭ સીખ
૧૮ સીખ૦
www.jainelibrary.org
