________________
584
માન/મહિમાસિંહજી કૃત
૧૯૭
રાજાઘરમે ચોરઘર, રહિયે રીપુઘર જોય; બહાં વિશ્વાસ ન કિજિયે, પ્રાણહરણ હાં હોઈ. ચંદણ લેવા એ ગઈ, કુડ-કપટ ધરનાર; નારી વચન જે કરે, તે બૂડે સંસાર. માયા-સાહસ-લોભ બહું, મૂરખ જૂટ અસોચ; નિરદય દુષણ નારીના, સહજે નિચ આલોચ.
૧૯૮
૧૯૯
૨૦૦ જય૦
૨૦૧ જય૦
૨૦૨ જય૦
ઢાલ :
કુમર આપ મતિ ચિંતવિ, પલિંગ તજિ જાઈ દુરે રે; તબે સલા તિહાં ખડહડિ, પડિ પલિંગ તબ ચુરે રે. તવ બોલિ સા ભામની, “પાપિ સૂતો મૂઓ રે; મુઝ બંધવ મારી સૂવે, તેહનો એ ફલ હુઓ રે'. કુમર તબે હાકઈ નારી, સિહ ગુફા જિમ બોલઈ રે; પરછ-છઠિ જાગઇ જિકે, આપ છઠિ કિમ ડોલઈ રે?. કાડી ખડગ તેહને ઘર્યો, ચોટિ ઝાલિ પછાડઈ રે; પાપિષ્ટી! તુઝને હણુ, સૂર-નર કુણ મઝ પાડે રે?.” નાક કાટિ ચોટિ ગ્રહિ, કુમરે બાહિર કાઢી રે; ભોમિ ગુફા ઢાંકિ કરી, લે ચાલ્યો ગાઢિ માધિ રે. કુમર નગરમે આવિઓ, દેખઈ પુરજિન લોઈ રે;
“ધન-ધન” એ સહુ કહે, રાજા દેઈ વધાઈ રે. કવિતઃ
ઝલહલ લે કરી ખગ, રામ એકલ અતુલિબલ, બંધુ એક પિતા સેન સન્ન રાવણ;
૨૦૩ જય૦
૨૦૪ જય૦
૨૦૫ જય૦
૧. શિલા.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
