________________
540
ભીમ (શ્રાવક) કૃત
“નવિ આવૂ તો જાજ્યો તખ્ત, માલવમાહિ મિલયૅ અહે;' સાંઝ સૂર આથમતી વાર, સહટ કરી ચાલીઓ કુમાર. જે વિષય પ્રતે બોલે સાર, બઈશ રથે લાગે વાર; રથ ખેડ્યો બેસારી નારિ, ચાલે અશ્વ જમ ગંગા-વારિ. લેખ લખી પોલ્ય બાંદ્ધીઓ, રખે કોઈ કહે “વાહિ ગયો; કુમરી લેઈ જાઉં છું અડે, સૂર હોઈ તે ધાયો સર્વે. લેખઉ પ્રતિ દીધુ શિર નામ, કુમરી વિણ તે દીઠું ઠામ; બૂબ વાણીઆ પાડે બહુ, રાજા આગલિ આલૂ સહુ. કહે રાજા “શી ચોરી વલી?, કાં આવિ સ મહાજન મિલી';
સ્વામી તુજઝ જમાઈ જેહ, વિષયા હરણ કરી ગયો તેહ'. સુણી વાત ધરણીતલિ ઢલ્યો, રીસે રાય થયો આકુલો; કહે રાજા “ધાઓ હૂઈ જેહ, બીટી સરસુ મારો તેહ'. ધાયા જણ જે હૂતા સાર, સાવધાન હૂઆ અસવાર; સહુ ધાઓ મૂકી અભિમાન, પાલા પાયક ને પરધાન. સહુ સોધીને પાછું વલે, દેખે કુંઅર નવિ કુમરિ મિલે; એ ઊખાણો સાચો થયો, કુમરી સરસુ કુઅર ગયો. સહુ સોધીને થયા નિરાસ, મન મુંકી વિષયાની આસ; દિન કેતા વિસારિઉ નામ, આપ આપણે લાગા કામ. વાર્તા -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
હવે અગડદા વનમાહિ, બીજી વાટ્ય ભુલો પડ્યો.
૧. સુભટને લઈને.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
