________________
442
નંદલાલજી કૃતા
દોહાઃ
ગુફા ઉઘાડી તતખિણે, કુમર કિયો પ્રવેસ; ભરજોવન કન્યા તિહાં, દીઠી અદભુત વેસ. આદર દીધો અતિઘણો, કુમર કહી સબ વાત;
અહિનાણી ખડગતણી, દિખ્યઈ સાખ્યાત. કુમરી દેખી પ્રજલી, કપટ ધરી મનમાંહિ; ઈણ મારા મુઝ તાત ને, હું મારું ઈણ તાંહિ.” સેજા પાથરી તતખીણે, અગડદત્ત બેસાય; સલંડારો સિર ઉપરે, ભવને મસ્ત જાય. કુમર દેખી મન ચમકિયો, “એહ છે કપટાચાર'; કવૈણી ઝાલી તેહની, કરી ઘણી પ્રહાર. ખાંચી આણી તતખણે, ગુફા થકી તિવાર;
લે આયો નગરી વિષે, કરતી ઘણી પુકાર. ઢાલઃ ૭, વીરજિણંદ સમોસર્યાજીએ દેસી.
કન્યા એમ પુકારતી રે, કરતી બહુ વિલાપ; અબલા સંકટ મેં પડી રે, છોડાવો મુઝ આપ.
ભવીકજણ! દયા કરો મુઝ આજ. જેમ સિંચાણે ચિડકલી રે, "મુષા જે મંઝાર; તેમ ગૃહી છે મુઝ ભણી રે,’ કરતી એમ પુકાર. ૨ ભવીકજણ૦ વયન સુણી અબલાતણો રે, નગરીના બહુ લોક; કુરના આણી તેહની રે, ઘણા મનુષના થોક. ૩ ભવીકજણ૦
૧. નિશાની. ૨. બળી ગઈ. ૩. પથ્થરનો થાંભલો. ૪. ચોટલો. ૫. ઉંદર. ૬. કરુણા.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
