________________
મદન-ધનદેવરાસા
દૂહાઃ
બીહક મ કર તું બાપડી, કરું એનો ઉપચાર'; સાત ગાંઠી દેઈ મંત્રીને, દોરો કર્યો તૈયાર. ધનદેવને ડાબે પગે, નારીઈ બાંધ્યો તામ; મૂરખ ને નીરદઈપણે, ફૂડ-કપટનું ધામ. મંત્ર તણા પરભાવથી, સૂડો થયો તતખેવ; દેખી નિજ સૂડાપણું, દીનવદન ધનદેવ. નવી છોડ્યું કંકણ કરે, નવી સાંભરીઉં જેણ'; ધનદેવ મનમાં ચિંતવે, “શંક્યા આવી તેણ. રાતિ વૃત્તાંત જાણી કરી, સૂડો કીધો આમ; Uણ ચરિત્રેઈ નારીને, અસંભાવ્ય નહી કામ.' મન ચિંતે “હા! હારીયો, માનવનો અવતાર; પશુપણું હું પામીઓ, ઈમ ધ્યાઈ તિણિ વાર. ઉડવા જાઈ જેતલે, કરથી ચાંપ્યો તાસ;
Uણી પરિ બોલે પાપીણી, ક્રોધ તણો આવાસ. ઢાલ : ૧૧, બટાઓની દેશી.
આંખે સમઝાવે અન્યને રે, કરે વલી અન્યસુ વાત, અન્ય હૃદયમાં ધારતી કાંઈ, નારી કૂટીલ કુજાત રે; જો હોઈ પોતાનો ભ્રાત રે, વલી જો હોઇ નિજનો તાત રે, તેહને પર્ણિ વંચવા જાત રે, એહવા ગુણ જગત વિખ્યાત રે. સહજ સલુણે સાંભલો મેરે લાલ. આંકણી.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
