________________
મદન-ધનદેવ ચસ
67
૧૦ સ્વામી
૧૧ સ્વામી
૧૨ સ્વામી
૧૩ સ્વામી,
૧૪ સ્વામી
તો પણ દુઃખદાયક તે બિન, સંભારે છે આમ; ઓં તો ખમી ન શકઈ ક્ષણ પણી, દુર્ધર પીડે કામ. પાઉસ-રીતુ એ કામ જગાવે, વાત વિસારે પાડું; કાલક્ષેપ કરી છે કોઈ રીતે,” ઈમ ચિંતી કહે આડું.
સ્વામી! વાટ વિષમ એ રીતુમાં, મારગ દુર્ગમ કચરે; ગિરિ-નદીઓ અતિ વિષમ છે વાટે, જાવા ચિત્ત કિમ પસરે? શરદકાલે જબ પાઉસ ઉતરે, તવ જાજ્યો તુમ્હ સ્વામી!'; વાત સુણીને માન્યું મદને, સ્ત્રીને વશ્ય હોઈ કામી. ભોગ સુખે હવે કાલ ગમાવે, શરદ-રીતુ જબ આવે; તવ જાવા ઉત્કંઠિત પુછે, “જાઉં, જો તું ફરમાવે.” કાંઈક વિચાર કરીને માન્યું, સંબલ સાથે આપે; કરી સુગંધો કરબો વિધિસ્ય, મદનને હાથે થાપે. કુસસ્થલ ભણીં ચાલ્યો વેગે, લેઈ કરબો તે; જાતા થયા મધ્યાહ્ન સમય તવ, કોઈ ગામે ગયો એહ. તાસ ઉદ્યાને સરોવર તીરે, તમૂલે વિશ્રામ; નાહી, દેવ-ગુરુ સંભારી, ઈચ્છે ભોજન કામ. ચિંતવે જો કોઈ આવે અતીથી, નયણે ઇણ હી જ કાલ; તો તસ ગ્રાસ અરધ આપીને, પુન્ય કરું તતકાલ. પરને શબ્દ કરીને ભુંજે, જગમાં તે ધન્ય પ્રાણી; અતીથી સંવિભાગ કર્યો તેણે લખ્યમી કરતલ આણી.”
૧૫ સ્વામી
૧૬ સ્વામી,
૧૭ સ્વામી,
૧૮ સ્વામી
૧૯ સ્વામી
૧. દહીં-ભાતથી બનતી વાનગી. ૨. ભોજન.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
