________________
પદ્ઘતિજજીકૃત
દૂહાઃ
પરચંડા દીઠો પ્રબલ, ભુજંગમ ભયકાર; આંગણ આગલિં આવીઓ, કીનાશને અનુકાર. ક્રોધે તે દેખી કરી, તનુ ઉદ્વર્તન તામ; કરી મલપિંડની ગોલિકા, નાંખે સનમુખ જામ. નકુલ થયા તે તતખિણે, નાગ કર્યો નવખંડ; ચમક્યો મદન તે ચીત્તમાં, ચંડાથી આ પ્રચંડ. જોતા-જોતા નોલીયા, સર્વ થયા વિસરાલ; નાના રસ “વેદે મને, ચિંતે મદન રસાલ. “અહો! ચંડાના કોપથી, આવ્યો પ્રચંડા પાસ; શરણ થઈ એ મુઝને, રાખ્યો દેઈ આશ્વાસ. પિણ જો દેવયોગે કરી, કોપે પ્રચંડા એક; તો કુણ સરણ હવેં તદા? જાઉં કેહને ગેહ? વાહલો પિણ કોપે નહી, એવડો દૂર્લભ કોય; તો નારી ને કૂભાર્યા, નવી કોપે કીમ હોય? એ રાક્ષસણી દોય જણી, છાંડી જાઉ પરદેશ; આપ કુશલને કારણે, તઈ રાજ્ય ને દેશ.”
યત : त्यजेदेकं कुलस्यार्थे, ग्रामस्यार्थे कुलं त्यजेत्। ग्रामं जनपदस्यार्थे, आत्मार्थे पृथिवीं त्यजेत्
IITI
૧. યમ. ૨. જેવો. ૩. વિસર્જિત. ૪. જુદા-જુદા. ૫. અનુભવે.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
