________________
શ્રી ધર્મ રત્ન પ્રકરણ.
त् क्षितिष, स्वतना - वसुखीत्यादिसंविदा ग्राह्यः । कर्त्ता भोक्ता जीवः परलोकगमी भवति सिद्धः ॥ ५२ ॥ निजदेह इव विशिष्टां चेष्टामुपलब्धिपूर्विकां वीक्ष्य | परदेहेप्यनुमेया- तत्सिद्धिर्धीधनैः स्वधिया ॥ ५३ ॥ अथ गदतिस्म नरेंद्रो यद्यस्ति परत्र गामुको जीवः । तर्हि ममासी ज्जनकः - प्राणिवध प्रमुखपापरतः ॥ ५४ ॥
४८२
युष्मन्मत्तेन सोगा- नरकं तत्किमिति मामिहैत्यैषः । नहि बोधयति यथा माविदधा दुःखदं वत्स ॥ ५५ ॥ तत्कथममुत्रयायी युक्तिघटाकोटिमटति जीवोत्र । प्रतिभाप्रगल्भताजित — देवगुरुर्गुरुरथ प्रोचे ॥ ५६ ।। कस्मिन् महापराधे - क्षिप्तो गुप्तौ यथा नरः कश्चित् । नहि वीक्षितुमपि लभते - निजकान् यामिकनरेभ्योत्र ॥ ५७ ॥ तद्-हारुणनिजकर्म-श्रृंखली निगडितो हि नैरयिकः । आगंतुं नहि लभतेपरमाधार्मिकसुरेभ्योत्र || ५८ ॥ भूयो वभाण भूपो - मम माता वत्स -
તેનાવડે જણાતા જીવ કત્તા, ભાકતા, અને પરલેાકમાં જનાર સિદ્ધ થાય છે. [ પર ] હવે પેાતાના શરીરમાં જેમ જ્ઞાનપૂર્વક દરેક વિશિષ્ટ ચેષ્ટા થતી જોવામાં આવે છે, તેમ પરાયા શરીરમાં પણ બુદ્ધિમાન જનેએ પોતાની બુદ્ધિથી, અનુમાનથી, તેની સિદ્ધિ કરી લેવી. [ ૫૩ ] હવે રાજા ખેલ્યા કે, જે પરભવામિ જીવ હાય, તો મારે બાપ જીવહિંસા वगेरे पापभां निभन्न रहेनार हुतो. [ ५४ ]
તે તમારા મત પ્રમાણે નરકે ગએલ હોવા જોઇએ, ત્યારે શામાટે તે ખ઼ાં આવી મને નથી સમજાવતો કે, હે પુત્ર! તું આ દુઃખદાયી પાપ મ કર. [ ૫૫ ] માટે હાં જીવ પરભવે જાય છે, એ વાત શી રીતે યુક્તિની અણીપર લાગુ પડે ? ત્યારે બુદ્ધિબળથી નૃહસ્પતિને પણ જીતનાર ગુરૂ ખેલ્યાઃ— ( ૫૬ ) જેમ કહ્રક મહાન અપરાધમાં કાઇ માણસને કેદખાનામાં નાખવામાં આવે, તેા પછી તે પહેરેગીરીનાં કબજે રહ્યા થકા, પોતાના સગાંઓને જોઇ પણ શકતા નથી, તેમ પોતાનાં દારૂણ કર્મની સાંકળથી નિડિત થએલ નારક જીવ, પરમાધામઁક દેવોના કંબામાં રેહા થા, હાં આવી શકતો નથી. ( ૧૭–૧૮ )
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
