________________
પ્રવચન કુશળતા.
गंगाविभूषितानंदि-कलितादृषभूषिता । शंभुमूर्तिरिवानास्तीपुरी वाणारसी वरा ॥१ ॥ दारिद्रयमुद्रितस्तत्र-ब्रह्मसेनो भव - णिक् । यशोमती च तत्पत्नी सोन्यदागाद्वहिपुरात् ॥ २ ॥ भव्यानां धर्म माध्यांत-दृष्ट्रोद्यानगतं मुनि । प्रणम्य मुदितः श्रेष्टी-निषसाद तदंतिके ॥ ३ ॥ मुनिराख्यदहो भव्या-यावज्जीवोयमेजति । तावदाहारमादते-तावत्कर्माणि चार्जयेत् ॥ ४ ॥ ततोप्यनंतदुःखानिसहते दुःसहान्यसौ । तस्मात् मुखैषिणाहार-गृद्धिस्त्यान्या मनीषिणा ॥ ५ ॥ श्रेष्टयू चे दशक्योय-मुपदेशः प्रभो ननु । मुनिः प्रोचे गृहस्थाना-मस्ति भो पौषधव्रतं ॥ ६ ॥ तत्रा हारांगसत्कारा-ब्रह्मव्यापारवर्जनं । देशतः सर्वतोवापि--कर्तव्यं द्विविधं त्रिधाः ॥७॥
___ यावत्काल मिदं धन्यो--विभर्ति श्रावको व्रतं । तावत्कालं स विज्ञयो-यत्याचारानुपालकः ॥ ८॥ श्रुत्वेत्यत्रांतरे कश्चि-च्छ्राद्धः क्षेमं
ગંગાથી શોભતી નંદિવાળી અને વૃષભવાળી શંભુની મૂર્તિની માફક ઈહાં તેવીજ ઉત્તમ વારાણસી નામે નગરી છે. ( ૧ ) ત્યાં દારિદ્રયથી ઢંકાયેલો બ્રહ્મસેન નામે વાણી હતો, તેની યશેમતી નામે સ્ત્રી હતી, તે એક વેળા નગરથી બાહેર ગયે. [૨]
ત્યાં ઉઘાનમાં ભવ્યને ધર્મ કહેતા મુનિને જોઈને તેને નમી, હર્ષ પામેલ શેઠ તેના પાસે બેઠે. ( ૩ ) મુનિ બોલ્યો કે, હે ભવ્યો છે જ્યાં લગી આ જીવ હાલે ચાલે છે, ત્યાં સુધી આહાર લે છે, અને કમ ઉપાજે છે. [૪] તેથી આ જીવ અનંત દુઃસહ દુઃખ સહન કરે છે, માટે સુખ ઈચ્છનાર મનીષિ પુરૂષે આહાર વૃદ્ધિ છોડવી જેઇએ. (૫) શેઠ બે કે, હે પ્રભુ ! આ તે અર્થ જોતાં અશક્ય ઉપદેશ છે. મુનિ माल्यो , स्यानां मारे पोषधवत छ. [ 9 ] स सर्वथा अथवा देशथा हिविध त्रि. વિધપણે આહાર વર્જન, અંગસત્કાર વર્જન, અબ્રહ્મ વર્જન અને વ્યાપાર વર્જન કરવું જોઈએ. [૭] જ્યાં સુધી ભાગ્યશાળી શ્રાવક એ વ્રત ધારણ કરે, ત્યાં સુધી તે યતિના આચારને પાળક ગણાય છે. [૮] તે સાંભળીને તેવામાં કઈક ક્ષેમકર નામે શ્રાવક
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
