________________
618
જ દીપ્તિવિજયજી કૃત
૧ [૧૪]
૨ [૨૧૫]
૩ [૧૬]
૪ [૧૭]
દૂહા
કોઢી સિજ્યા ઉપરિ, આવી બેઠો જામ; તતખિણ તે દેખી કરી, કુમરી નિરખઈ તામ. હવિ કોઢી તે સજ થઈ, પહિરી મંગલવેસ; લડથડતો આવી તિહાં, મોહલઈ કીઓ પ્રવેશ. તિહાં આવી ઉભી રહી, જિહાં છિ સખી પરિવાર; દેખી આમણ-દૂમણી, બોલાવી તેણીવાર. રુદન કરતી બાલિકા, કહે તે સઘલી વાત; રજની ક્રૂરતા ગઈ, પરગટીઓ પરભાતિ. રથ બેસી ઉતાવલી, આવી જિહાં નિજ માય;
આવી કિમ તેડ્યા વિના, મુઝ મનિ અચરિજ થાય.” દુખ ભર છાતી ફાટતી, તે સરલઈ સાદિ; માત કહિ “સુણો સુંદરી!, એવડો સ્યો વિખવાદ?”. ગદ-ગદ સાદિ તે કહિ, રાતિતણો વૃત્તાંત; તે નિસુણી સવિ વારતા, માત હુઈ ભય ભ્રાંત. બચૂકારી નિ બાલિકા, બાંસારી ધરી ને; આસન-વાસન સહુ કરે, રાણી ગુણાવલી તેહ. કોઢી કુમરનઈ કારણે, એવો કરી પ્રપંચ; પર નર કરતા પાડૂઉં, નીચ નાણાં ખલખચ. પ્રાત સમે પરધાન તે, આવ્યો રાજા પાસ; સુ(દુ)ખિ નીસાસા મેહલતો, મનમાં થઈ નિરાસ.
૫ [૧૧૮].
૬ [૨૧]
૭ [૨૦]
૮ [૨૨૧]
૯ [૨૨]
૧૦ [૨૩]
૧. ખરાબ, અશુભ. ૨. ખચકાટ.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org