________________
૩૫
રાણકપુર મંડાણે બંધાવવું છે; એ મુજબના નકશાઓ દેરી લાવે.”
કેણ જાણે કેમ, ધરણાશાહની આર્થિક સ્થિતિ અને તેમના મારથ વચ્ચે મેટે તફાવત હોવાનું શિલ્પીઓના મનમાં વસી ગયું હતું. આથી શેઠની તેમણે ધારેલી સ્થિતિ અનુસાર તેઓ નકશા દેરી લાવ્યા, પણ કેઈન નકશાઓ તેમને ન રુચ્ચા.
છેવટે ભંડારા ગામના રહેવાસી દેપા નામના શિલ્પીએ દોરેલે નકશે તેમને ગમી ગયે. મેટા મેટા શિલ્પીઓ પણ એ જોઈને આશ્ચર્યચક્તિ થઈ ગયા. દેપે અર્ધસંન્યાસી જે હતું અને એ સમયમાં ગાંડા જે ગણાતે. બીજા શિલ્પીઓની પ્રેરણાથી દેપાએ શેઠની સ્થિતિ જાણી લેવા પાયા માટે સાત પ્રકારની ધાતુઓ, કસ્તુરી અને બહુમૂલ્ય વસ્તુઓ મંગાવી. ધરણશાહે તે બધી વસ્તુઓ માગતાવેંત હાજર કરી આ જોઈ સૌને ધરણાશાહની ભાવના અને સ્થિતિની વાસ્તવિક પ્રતીતિ થઈ આવી.
મંદિરને પાયો નંખાયે ત્યારે શિલ્પીઓને કબંધ પહેરાવી તેમણે ખુશ કર્યા. બધા કારીગરે અને મજૂરની જરૂરિયાત પૂરી પાડી સગવડ કરી આપી અને જોતજોતામાં જંગલમાં મંગલ” ની પ્રતીતિ કરાવતા એ સ્થળે સેંકડે શિલ્પીએનાં ટાંકણું રાતદહાડે ગાજવા લાગ્યાં.
દરમિયાન ધરણાશેઠને અનેક સુકૃતે કરતાં મેટા મંડાણના દેવાલયને બંધાવવામાં કેટલાંય વર્ષો વીતી ગયાં. શ્રીશીલવિજયજીના કથન મુજબ સં. ૧૪૪૬ માં મંદિરને પાયો નંખાયે હોય તે સં. ૧૪૯૬ સુધીમાં પચાસ વર્ષો સુધી
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
