________________
જીવન-સાધના
૨૦૧
એકાકી વિચરતે વળી સ્મશાનમાં,
વળી પર્વતમાં વાઘ સિંહ સંગ જે; અડેલ આસન, ને મનમાં નહિ ક્ષેભતા,
પરમ મિત્રને જાણે પામ્યા ગ જે. ઘેર તપશ્ચર્યામાં પણ મનને તાપ નહિ,
સરસ અને નહિ મનને પ્રસન્નભાવ જે; રજકણ કે રિદ્ધિ વૈમાનિક દેવની,
| સર્વે માન્યા પુગલ એક સ્વભાવ જે.” આમ ચારિત્રમેહને પરાજય કરીને શ્રીમદ્ સુદઢ નિશ્ચય કરે છે? અંત સમયે ત્યાં પૂર્ણ સ્વરૂપ વીતરાગ થઈ
પ્રગટાવું નિજ કેવળજ્ઞાનનિધાન જે.” એ માટે શ્રીમદ્ સર્વસંગપરિત્યાગ કરી અપ્રતિબદ્ધપણે વિચારવા ઈચ્છે છે. પરંતુ વ્યાવહારિક ઉપાધિઓ હજી ઓછી થઈ નથી, તેથી જોઈએ તેવી સુલભતા જણાતી નથી. એ વિશે માહ સુદ, ૧૯૪૭ના પત્રમાં શ્રીમદ્દ લખે છેઃ
પરમાત્મામાં પરમ સ્નેહ ગમે તેવી વિકટ વાટેથી થતું હોય તે પણ કરે એગ્ય જ છે. સરળ વાટ મળ્યા છતાં ઉપાધિના કારણથી તન્મયભક્તિ રહેતી નથી, અને એકતાર સ્નેહ ઊભરાતો નથી. આથી ખેદ રહ્યા કરે છે. અને વારંવાર વનવાસની ઈચ્છા થયા કરે છે. જે કે વૈરાગ્ય તે એ રહે છે કે ઘર અને વનમાં ઘણું કરીને આત્માને ભેદ રહ્યો નથી, પરંતુ ઉપાધિના
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
