________________
જીવન-સાધના :
૧૯૩ ખંડન કરે છે. તે જ પ્રમાણે આત્માના નિત્યત્વ, કર્તૃત્વ, ભેતૃત્વ, મોક્ષ છે અને મોક્ષને ઉપાય છે એ પદે ઉપર પણ શિષ્ય શંકાઓ કરે છે અને ગુરુ તેનું સમાધાન
ઉપસંહારમાં, આ છ પદ વિશે વિચાર કરવાથી તેમ જ તેમાં નિઃશંક થવાથી સમકિત પ્રાપ્ત થશે એમ જણાવી, મિથ્યાત્વરૂપી મહાન રેગ ટાળવા સદ્ગુરુરૂપી મહાવૈદ્યને શોધી, તેમની આજ્ઞારૂપી પથ્યપાળી, તેમના બેધને વિચાર અને ધ્યાનરૂપ ઔષધની ભલામણ કરી છે. તથા “આ કાળ વિષમ હોવાથી મોક્ષ ન મળે” વગેરે વિચારે તજી પુરુષાર્થ કરી પરમાર્થ સાધવા પ્રેરણા કરી છે. અંતમાં, આત્માનું પારમાર્થિક સ્વરૂપ વિચારવા છતાં સવ્યવહારરૂપી મેક્ષનાં સાધને પ્રત્યે બેદરકાર ન બનવાની ચેતવણી આપી છે અને જણાવ્યું છે કે, જ્યાં સુધી તે જ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું નથી, ત્યાં સુધી પારમાર્થિક સ્થિતિની વાત કરવામાં તથ્ય નથી, માટે દયા, શાંતિ, સમતા, ક્ષમા, સત્ય, ત્યાગ, વૈરાગ્ય આદિ ગુણેનું સેવન કરતાં કરતાં જાગ્રત રહેવું એ જ રોગ્ય છે.
આવા ગંભીર વિષયને શ્રીમદે બહુ સરળતાથી નિરૂગે છે. પરંતુ એ વિષય દાર્શનિક, તર્કપ્રધાન અને જૈન સંપ્રદાયસિદ્ધ હોવાથી તેને રસાસ્વાદ અનુભવવા માટે જૈન પરિભાષા અને જૈન તત્ત્વજ્ઞાનના સ્પષ્ટ સંસ્કાર મેળવવા આવશ્યક છે. તેયે “આત્મસિદ્ધિશાસ્ત્રના જી - સા - ૧૩
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
