________________
૨૧૫
ત્યારે તરફ અગાધ શાન્તિ પથરાયેલી માલૂમ પડતી. માત્ર મંદ મંદ વહી રહેલી પવનલહરીઓ આ શાન્તિનો અવારનવાર આ એ ભંગ કરતી. દૂર દૂર દેખાતા કોઈ કોઈ દીવાઓ ત્યાં માનવીનો વસવાટ હોવાની પ્રતીતિ કરાવતા; બાકી બધું સૂમસામ લાગતું. ઉત્તગ શિખર ધરાવતા પર્વત પણ અત્યારે સોડ પાથરીને સૂતા હોય, નિદ્રાધીન બન્યા હોય એવો ભાસ થતું. ઉપર આકાશ નિરભ્ર હતું અને તેમાં છૂટાછવાયા તારાઓ ચળકતા હતા. પશ્ચિમ આકાશ તરફ ચંદ્રમાં ઢળતો જતો હતો અને પૂતળ ઉપ થી ચાંદની ઓસરતી જતી હતી. સર્વત્ર સર્વ કાંઈ સ્થિર, ગંભીર, સ્તબ્ધ સમું લાગતું હતું. મારા માટે આ કઈ જુદો જ અનુભવ હતો. ખુરશી ઉપર બેઠા બેઠા મનમાં તરંગ આવતે તો ઊભો થઈને બહાર બગીચા જેવી ખુલ્લી જગ્યા હતી ત્યાં જતે અને કેટલોક સમય આમથી તેમ બહાર લટાર મારતે ઘડીમાં પશ્ચિમ દિશામાં બાજુએ પથરાયેલા વિસ્તીર્ણ પ્રદેશ ઉપર દૃષ્ટિ ફેરવતે. આમ ફરતાં ફરતાં થાક લાગતું એટલે પાછો અંદર પરસાળમાં આવીને બારી પાસે બેસતો. આમ એકલે બેઠો હોઉં ત્યારે મનમાં અનેક વિચારમાળાઓ -એકની પાછળ બીજી એમ – ઉદ્ભવ્યા કરતી. કદી આજ સુધીના જીવનનો આખો ભૂતકાળ મૃતિપટ ઉપર ઊપસી આવતે અને સિનેમાના ચિત્રપટની માફક આંખો સામેથી પસાર થતો. ઘડીભર વર્તમાન જીવન અને તેની આધિ, વ્યાધિ, ઉપાધિઓ આંખ સામે ખડી થતી અને ભાવિના વિચારમાં મન ડૂબી જતું. કદી દેશની વર્તમાન પરિસ્થિતિનાં જુદાં જુદાં પાસાંઓ તરફ નજર દોડતી અને દેશના ભાવિ વિષે ચિત્ત ઊંડી વ્યગ્રતા અનુભવતું. કદી કદી તાત્ત્વિક વિચારણા તરફ મન ઢળતું અને જીવ, જગત અને ઈશ્વરના ત્રિમુખી કેયડાને ઉકેલવા મથતું. આધ્યાત્મિક અનુભૂતિ-spiritual realisation-વિષે આજ સુધીમાં કંઈકંઈ સાંભળેલું યાદ આવતું
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
