________________
૨૧૦
કરતાં આંખો થાકતી જ નહોતી. આવી તક મહાસભાગ્ય સાંપડી છે અને પછી પાછી ફરીથી મળે ત્યારે ખરી, એવા ભાવથી અહીં પસાર થતી ઘડીઓને, હું ઘૂંટી ઘૂંટીને માણી રહ્યો હતે. મોટા ભાગે અગોચર એવાં હિમશિખરોની સામે નજર તાકી તાકીને જોયા કરતા એવા મારા મનની દશા, જેનાં દ્વાર બંધ છે અને કયારે ખૂલશે તેની ખબર નથી, એવા મંદિરના ઉંબરામાં બેઠેલા કોઈ ભક્તજનને મળતી હતી. હિમશિખરે વિષે આટલું બધું મને કૌતુક શા માટે છે એમ મનમાં પ્રશ્ન થતો હતો. આખરે તો તે પણ સામે દેખાતા બીજા પર્વત જેવા પર્વતે જ છે ને! આ પણ જડ-પાર્થિવ છે. અને તે પણ જડ-પાર્થિવ છે. આમ છતાં તે વિષે આવું આકર્ષણ શાને ? તે પર્વતની સમીપમાં રહેનારને મન તો આનું કોઈ મહત્ત હેતું નથી. જે પ્રદેશમાં બરફ અવારનવાર પડે છે અને જેનાં ટેકરા-ટેકરીઓ ઉપર અવારનવાર બરફ છવાઈ જાય છે ત્યાં વસતાં લેકીને મને પણ આ બાબતનું કશું જ કૌતુક હેતું નથી, તો પછી મારું મન આ હિમશિખરે. જેવાને શા માટે આટલું બધું તલપાપડ થયા કરે છે ? આ એક પ્રકારની મનથી કેળવેલી અને કલ્પનાથી પોષેલી ઘેલછા તો નથી ને ? એમ પણ હોય. આમ છતાં પણ આ કુતુહલનો-આ વિસ્મયને –આટલે ખુલાસો થઈ શકે તેમ છે; જેમ કે પૃથ્વીના પેટાળમાં રહેનારા તથા જ્યાં જુઓ ત્યાં બધે જ પર્વત પર્વત એવા પ્રદેશમાં વસનારા લોકોને સમુદ્રદર્શનનું અજબ કૌતુક હોય છે. અને પહેલી વાર તેઓ દરિયો જુએ છે ત્યારે ગાંડા ગાંડા થઈ જાય છે તેવું જ કાંઈક સમુદ્ર જ્યાં સુલભ છે અને ભૂમિતલ જ્યાં મોટા ભાગે સપાટ છે, તેવા પ્રદેશમાં રહેતા આપણા જેવાને ગગન સાથે વાતો કરતા, શુભ્રતાની પરા કોટિનું દર્શન કરાવતા આ હિમપ્રદેશનું ભારે કૌતુક હોય એ તદ્દન સ્વાભાવિક છે. અને આ કેવળ આંખોને તૃપ્ત કરવાને જ વિષય નથી ; એથી કાંઈક વિશેષ આધ્યાત્મિક
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org