________________
૧૭.
સમયે સમયે બદલાતા જતા રૂપરંગને નિહાળ્યા કરવા એ અહીં આવ્યા બાદ અમારે એક મુખ્ય વ્યવસાય બન્યો હતો.
અહીં આવ્યા ત્યારે બપોરના ભાગની જરા ઉમા વરતાતી હતી. સાંજ પડી અને ઠંડક વરતાવા લાગી. સૂર્યના આછા થતા તેજમાં એના એ જ પ્રદેશો વધારે રમણીય, વધારે નમણા લાગવા માંડ્યા. આગળ-પાછળની પર્વતમાળાઓએ ઘેરા ભૂરાથી આછા ભૂખરા સુધીના જુદા જુદા રંગે ધારણ કર્યા. રાત પડી અને શુકલ સપ્તમીના ચંદ્રમાની આછી ધવલ રોશની સર્વત્ર ચમકવા લાગી. કૌસાની અને તેમાં પણ ગંગાકુટિરની એ વિશેષતા હતી કે અહીં જે અખંડ એકાન્ત-લગભગ નિર્જનતાઅને ગાઢ શાંતિ અનુભવવા મળે છે અને ક્ષિતિજ પ્રદેશ ચેઓ હોય ત્યારે અહીં જે વિસ્તારમાં હિમગિરિ શિખરે જોવા મળે છે, તે એકાન્ત અને શાંતિનો અનુભવ તથા ભવ્યતાનું દર્શન હિમાલયમાં બહુ ઓછાં સ્થળોએ સુલભ હેય છે.
હિમશિખરાનાં પ્રથમ દર્શન
અમને એવી આશા હતી કે કૌસાની પહોંચીશું એટલે તે પછી અમારી સન્મુખ ચોવીસે કલાક હિમશિખરો દેખાયા જ કરતાં હશે. પણ આ આશા અહીં આવ્યા પછી લાગ્યું કે વધારે પડતી હતી. અહીં આવ્યાં ત્યારે ઉત્તર દિશાનું ક્ષિતિજ નૈનીતાલ તથા રાણીખેત જેવું જ ધૂંધળું હતું. એ જ સ્થિતિ બીજે દિવસે, ત્રીજે દિવસે ચાલ્યા કરી અને અમારું મન નિરાશા અનુભવવા લાગ્યું. મનમાં એમ થયું કે જેમ દાર્જીલિંગ અમે ગયેલાં અને ત્યાં અઠવાડિયું રહેવા છતાં કદી હિમશિખરનાં દર્શન નહોતાં કર્યા તેમ અહીંને નિવાસ પણ એ દર્શનથી વંચિત જ રહેવાનો. અહીં અમે
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
