________________
૧૯૩
તેઓ પરિચિત હતા. તેમણે જુદાં જુદાં શિખરોની ઓળખ આપી. અમે મુગ્ધભાવે ઉત્તર દિશાએ દેખાતું દશ્ય જોઈ રહ્યાં. કૌસાની તરફ
હવે અમે કૌસાની તરફ ચાલ્યા. કેટલેક સુધી ચઢાણ જ હતું. પછી ઉતરાણ શરૂ થયું અને ઊતરતે ઉતરતે કોશી નદીના કિનારા સુધી પહોંચ્યાં. અહીંથી જમણી બાજુએ જ રસ્તો કોશી નદી ઓળંગીને આત્મારા તરફ જતો હતો. અમારી બસ ડાબી બાજુ તરફ વળીને કોશી નદીના કિનારે કિનારે આગળ વધવા માંડી. અમારો રસ્તો નદીકિનારાની લગભગ સમાન્તર કદી જરા ઊંચે, કદી જરા નીચે, કદી આમ તો કદી તેમ વળાંક લેતે આગળ ચાલ્યો જતે હતું અને એક પછી એક ગામ પસાર કરતો હતો. પર્વતપ્રદેશમાં સર્પાકાર રાજમાર્ગ ઉપર ચાલી જતી બસમાં આપણે પ્રવાસ કરતાં હોઈએ છીએ અને બસ સડકના ઢળાવમાંથી બન્ને બાજુએ આવેલી વૃક્ષરાજિઓમાંથી અને ડાબા-જમણા વળાંકમાંથી પસાર થતી હોય છે ત્યારે આપણી આસપાસ ચારે બાજુએ કોઈ અનુપમ નૃત્ય ચાલી રહ્યું હોય અને સર્વ કાંઈ નાચતું-ખૂલતું હોય એવો માનસિક અનુભવ થાય છે. અને આ અનુભવ કાંઈ પાંચ-પંદર મિનિટે પૂરતો સીમિત હત નથી. આવા પરિભ્રમણ દરમિયાન ચાલીશચાલીશ પચાસ-પચાસ માઈલનાં અન્તરો ઘણી વાર કાપવાનાં હોય છે એટલે કલાકો સુધી ચાલતો આ સઘન અનુભવ મન તથા કપનાને ડોલાવ્યા કરતો હોય છે. સાધારણ રીતે પ્રવાસીઓનું લક્ષ્ય એક સ્થળેથી ઊપડયા એટલે નિયત કરેલા બીજા સ્થળે કેમ જલદીથી પહોંચવું એ બાબત ઉપર વધારે કેન્દ્રિત હોય છે. અને તેથી જે પ્રદેશમાંથી તેને પસાર થવાનું હોય તેનું તેને મને કોઈ વિશેષ મહત્ત્વ હોતું નથી. પણ જેને મન અમુક સ્થળે પહોંચવું એ એક ચિં. ૧૩
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
