________________
૧૫
'
જોઈ ને અરે મેના, તું અહી' કયાંથી ?’' એમ કહીને મેનાને વળગી પડયાં અને અમને બધાંને બંગલાની અંદર દીવાનખાનામાં લઈ ગયાં. મેનાએ અમારી બધાંની ઓળખાણ કરાવી. મેના પરણી છે, તેના પતિ અમારી સાથે જ છે, તેને એ બાળકે છે, જે પણ અમારી સાથે જ છે, અમે તેનાં માતાપિતા છીએ આ બધું જાણીને તેમ જ અમને મળીને તે ખૂબ આનંદમાં આવી ગયાં અને મેના ઉપર તેમણે ખૂબ વહાલ વરસાવ્યું. તેમણે પોતાના પતિ સાથે પણ અમારી એળખાણ કરાવી. તેમનાં બે બાળકોને અંદરથી ખેાલાવ્યાં અને તેમણે બહાર આવીને અમને નમસ્કાર કર્યા. પછી જય તીબહેને મેનાને પૂછ્યુ કે મેના, તું જ્યારે જાણતી હતી કે અમે અહીં રહીએ છીએ તેા પછી તમે બધાં સીધાં અહીં કેમ ન આવ્યાં ? તેમના પતિ ડોકટર પતે કહ્યું કે ઇસ્પિતાલથી હું પાòા આવતા હતા ત્યારે ધર્મશાળાની એ!શરીમાં કોઈ ગુજરાતી કુટુંબ આવીને ઊતર્યુ છે એમ મને લાગેલું, અને અહીં આવીને મેં જયંતીને એ મુજબ કહ્યું પણ ખરું, પણ અમને શી ખબર કે એ તમે લોકો જ છે ? ’ આમ કહીને તેમણે પણ અમને બહુ ભાવપૂર્વક આવકાર્યા.. તેમની સાથે વિશેષ વાત કરતાં અમને માલૂમ પડ્યું કે જે મકાનની એશરીમાં બેસીને અમે નાસ્તા કર્યા હતા તે મકાન ડેા. પન્ને પોતાના પિતાના સ્મરણમાં બંધાવેલી ધર્મશાળા હતી. આ જાણીને અમે જવાબ આપ્યા કે · અજાણતાં પણ અમે તમારા જ મકાનને આશ્રય લીધા હતા, એટલે તમારા ઘરમાં જ અમે ઉતારા કર્યા છે એમ ગણાય.'
'
મેનાને જોતાંવેંત જયંતીબહેને જે પ્રશ્ન કરેલા કે · અરેમેના, તું અહીં કયાંથી ? તે પ્રશ્ન હિંદીમાં નહિ, પણ ગુજરાતીમાં હતા, અને પછી પણ મેના સાથે તેમજ અમારી સાથે જયંતીબહેન, જાણે કે પેાતાની જન્મભાષા ન હોય એમ, ગુજરાતીમાં જ ખેલ્યું જતાં હતાં. આ જોઈ તે અમને આનંદ તા થયા, પણ સાથે સાથે
Jain Education International For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org