________________
| ૧પ૩
આરામ કર્યો, ઘડી બેઠાં અને પાછું મંદિરની તરફ આમથી તેમ ઘુમવા માંડયું. ચારે બાજુના વિશાળ અગાધ દશ્યને જોતાં મન ભરાઈ જતું હતું. આમ જોતજોતામાં અહીં બે કલાક પસાર થઈ ગયા.
સૂર્ય આકાશમાં પ્રખર તેજે તપી રહયો હતો, પણ અમે જ્યાં બેઠાં હતાં ત્યાં ગરમીને કઈ અંશ જણાતો નહોતે. સૂર્ય પણ અવારનવાર વાદળ અને ધુમ્મસથી ઢંકાઈ જતું હતું અને એક બાજુએ શ્યામ વાદળાં છવાઈ રહયાં હોય એમ લાગતું હતું. અને તેથી રખે ને વરસાદ તે નહિ આવે ને એવી ભીતિ અમારા ચિત્તને કદી કદી સ્પર્શી જતી હતી. અહીં બેઠાં હતાં તે દરમિયાન સતત શીતળ પવનની લહરીઓ આવ્યા કરતી હતી અને કદી કદી આછા એવા કંપને અનુભવ કરાવી જતી હતી. દૂર દૂરની વનરાજીઓને વીધીને આવતી પવનલહરીઓને મીઠો મર્મર અવાજ અમારા કાનને અવારનવાર સ્પર્યા કરતો હતો અને ચિત્તને પુલકિત કરતે હતે. આકાશમાં વહી રહેલ વાદળો નીચેના સમવિષમ પ્રદેશ ઉપર અંધકારપ્રકાશના ઓળાઓ પાડતાં હતાં અને ચોતરફની રમણીયતામાં ઔર વધારો કરતાં હતાં. અહીં અમે રમણીયતા, ભવ્યતા, વિશાળતા, અગાધતા, ગહનતા, ભીષણતા-સર્વનું એકસાથે દર્શન કર્યું અને સામાન્ય લેકે માટે તીર્થયાત્રાનું લેખાતું આ સ્થળ અમારા માટે પણ એક તીર્થસ્થાન બની ગયું. ફેર માત્ર એટલું જ કે અમારા ભગવાન એ નાના સરખા મંદિરની અંદર પુરાયેલા નહોતા પણ બહાર વિરાટ રૂપે અને વિવિધ સ્વરૂપે અમારી સામે પ્રત્યક્ષ થઈ રહ્યા હતા.
બપોરના બે વાગવા આવ્યા હતા. સાંજે ચાર વાગ્યે ઊપડતી અસમાં અમારે પાછાં ફરવાનું હતું. તે પહેલાં એક વ્યક્તિને મળવાની
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
