________________
- ઉપર
૧૬ માઈલના અંતરે રામગઢ નામનું એક સ્થળ આવે છે તે ઠીક ઠીક ઊંચાઈ ઉપર હાઈને આકાશ સ્વચ્છ હેય તે અહીંથી હિમપર્વતનાં દર્શન થવાનો સંભવ રહે છે. આ સ્થળમાં સફરજનનાં પુષ્કળ બગીચા છે. આ સફરજનનો રસ કાઢી ડબામાં પેક કરીને તેનાં ઢગલાબંધ પાર્સલે દેશ-પરદેશ મોકલતી એવી અહીં એક ફેકટરી છે. અહીં બસ અડધોએક કલાક ખોટી થતી હોઈને અમે બાજુએ આવેલી એ ફેકટરી જોવા ગયાં અને સફરજનને મીઠ રસ પીને તાજગી મેળવી; એક પિક કરેલો ડબો સાથે પણ લઈ લીધે. ગિરિમાર્ગના ચઢાણ-ઉતરાણને મહાલતાં મહાલતાં અગિયાર વાગ્યે લગભગ અમે મુકતેશ્વર પહોંચ્યા. બસ ટરમીનસથી અડધોએક માઈલ ચાલતાં મુકતેશ્વર ગામને છેડે અમે એક નાની સરખી ટેકરીની કિનાર પાસે આવીને ઊભાં રહ્યાં. થોડુંક ચડતાં જમણી બાજુએ એક મકાન હતું. તેની ઓસરીમાં અમે પડાવ નાખ્યો. સાથે લાવેલ પુરી, કેરી વગેરેને નાસ્તો કર્યો અને કકડીને લાગેલી ભૂખને શમાવી અને પચાસથી સો ફીટ ઊંચે ચઢીને ટોચ ઉપર પહોંચ્યાં. આ ટોચની ઊંચાઈ ૭૭૦૦ ફીટ છે. અહીં મુકતેશ્વર મહાદેવનું નાનું સરખું ગોળ મંદિર છે અને મંદિરની ફરતી આસપાસ ફરી શકાય, બેસી શકાય, આરામ લઈ શકાય એવી પાંચ-છ ફૂટ પહોળી ઓશરી છે. અહીં અમે જાજમ પાથરીને બેઠાં અને અમારી આંખોને ચોતરફ ફેરવવા માંડી. આંખે જોતાં ધરાય જ નહિ એવું અપૂર્વ આ દશ્ય હતું. આ શિખર ઉપરથી ચારે બાજુએ માઈલેના માઈલે સુધી નજર પહોંચી શકતી હતી. અને નીચે ખીણ, ત્યાં આવેલ વિશાળ સમવિષમ ભૂમિભાગ અને તેની આગળ પર્વતમાળા--આ બધું આંખોમાં એકસાથે સમાઈ જવા પ્રયત્ન કરતું હતું. અહીંથી પણ હિમશિખરોનાં દર્શનની આશા હતી, પણ એ માટે આકાશ જોઈએ તેવું સ્વચ્છ નહોતું. બહેન મેનાએ એક બાજુએ બેસીને ત્યાંના દક્ષને ડ્રાઈમ પેપર ઉપર રંગમાં ઉતારવાનું શરૂ કર્યું. અમે ઘડી
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org