Pandav Charitra Granth

SR No.: 005367
Original Sutra Author: N/A
Author: Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1878
Total Pages: 596
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 22 MB

Page 448

૪૪૦
જે શલ્ય-ને બોલાવી આણીને તેની પાસે હાથ જોડી જાય, તું કર્ણનું સાધ્ય કરે એવી જ Sી પ્રાર્થના કરવા લાગ્યો. એવું દુર્યોધનનું ભાષણ શ્રવણ કરીને શલ્ય ભાષણ કરવા લાગ્યો. ઘર
શલ્ય—હેરજન, આપણા ગ્યપણાને વાંઝીયાપણુ ઉત્પન્ન કરનારું એવું આ તું શું A બોલે છે? રાજના કુળમાં ઉત્પન્ન થએલો હું ક્યાં અને સુતપુત્ર એવો આ કણે કાંઈ વળી આ તો
કર્ણનો તાર વાકચે કરીને પણ સારથિ થનારો જે હું તે, લજજા પામતો નથી શું સાહસને છે કાગડતું દાસપણએ પહાસ્યતાને માટે કારણ નથી શું? અર્થાત છેજ. - ત્યારપછી દુર્યોધન ભાષણ કરવા લાગ્યો.
દુયોધન–હે શલ્યરાજ, આ ભાષણ તું મારા સરખા મિત્રપ્રત્યે બોલીશ નહીં. તારા SS સરખા સુજ્ઞપુરૂષ, મિત્રની વાણીના યોગ્યપણાનો મનમાં વિચાર કરતા નથી. બુદ્ધિમાન પુરૂષ જ આ છે તે પોતાના મિત્રના કાર્ય માટે પોતાની યોગ્યતાને અયોગ્ય કર્મ હોય તો પણ તે કરે છે. મિ- R. કે ગનું કાર્ય અને વિચાર એ બંને એકજ ઠેકાણે રમતાં નથી. અર્થાત મિત્રના કામઉપર લક્ષ ની
આપ્યું છતાં યોગ્યતા સાચવવી બનતી નથી અને યોગ્યતાનો વિચાર કરવા લાગ્યા છતાં મિત્રનું
કાર્ય બનતું નથી. એ માટે જે તું, આ યુદ્ધવિશે મારે જ્ય થાય એવી ઈચ્છા ધારણ કરનારે જ હોય તે આ સમયે કોઈપણ પ્રકારો વિચાર ન કરતાં યુદ્ધાંગણનેવિશે આ કર્ણના સારથિણાને ( વિકાર. એ પ્રકારે કરી અત્યંત કૌશલપણે દુર્યોધને પ્રાર્થના કરેલો એવો શલ્યરાજ, નકુળ 'a તે સહદેવપ્રત્યે થએલા પ્રતિવચનનું સ્મરણ કરતો થકો દુર્યોધન પ્રત્યે ભાષણ કરવા લાગ્યો.
- શલ્ય-હે દુર્યોધન, તું મિત્રબુદ્ધિએ જયારે મને આવું કહે છે, ત્યારે આ તારું વચન જ હું વિકારીશ; પરંતુ યુદ્ધવિષે કર્ણ, યથેચ્છપણે ઉચ્ચારેલાં મારાં વચનોને સહન કરવાં. એ
એવી તે શલ્યરાજની વાણીને દુર્યોધનના કહેવાથી કર્ણ, અંગીકાર કરતે હો. કાણુ સુજ્ઞપુરૂષ છે તે “કેવે સમયે કેવી રીતે વર્તવું તે સર્વ જાણે છે. એ માટે તે સમય જાણીને ૭) કર્ણ શલ્યના વચનનો અંગીકાર કર્યો અને એવી પ્રતિજ્ઞા કરી કે “પ્રાત:કાળે આ સર્વ ભૂમિને વશ
અનરહિત એવી હું ન કરું તે નિલયે કરી અગ્નિમથે પ્રવેશ કરીશ એવું ભાષણ કરી તો 0 કર્ણ સ્વસ્થાનકે જ હવો. શલ્ય પણ પોતાને સ્થાનકે જો હો.. - બીજે દિવસે એટલે યુદ્ધાભના સત્તરમા દિવસે પ્રાત:કાળે અંધકારના સમુદાયને નાશ કરતો થકો પૂર્વના દિવસે શત્રુઓના પ્રહારે કરી પ્રાપ્ત થએલા જે વીરપુરૂષોના ઘાવ-તે ઘાવમાંથી રે નિકળેલા રક્તના સ્પર્શ કરીને જ જાણે લાલ થયો હોયના! એ સૂર્ય, ઉદય પામતો હવે. તે સમયે શલ્ય જે સારથિ છે એવા રાધેય (કર્ણ)ને આગળ કરી સર્વ કૌરવો, જેનેવિશે કર એવા તો હસ્તિઓ સજજ કર્ચા છે એવા યુદ્ધસ્થળપ્રત્યે આવતા હવા.