________________
શ્રી પ્રમાદસ્થાનાધ્યયન-૩ર
३१७
तृष्णाभिभूतस्य अदत्तहरस्य,
रसे अतृप्तस्य परिग्रहे च । मायामृषां वर्द्धते लोभदोषान् ,
तत्रापि दुःखान्न विमुच्यते सः ॥६९॥ मोषस्य पश्चात् च पुरस्तश्च,
प्रयोगकाले च दुःखी दुरन्तः । एवमदत्तानि समाददत् ,
रसे अतृप्तः दुःखितः अनिश्रः ॥७॥ रसानुरक्तस्य नरस्य एवं,
कुतः सुखं भवेत् कदाचित् किंचित् । तत्रोपभोगेऽपि क्लेशदुखं,
__ . निवर्तयति यस्य कृते नु दुःखम् ॥७॥ एवमेव रसे गतः प्रद्वेषं,
उपैति दुःखौघपरम्पराः । प्रद्विष्टचित्तश्च चिनोति कर्म,
यद् तस्य पुनः भवेत् दुःख विपाके ॥७२॥ रसे विरकः मनुजो विशोकः,
एतेन दुःखौघपरम्परया । न लिप्यते भवमध्येऽपि
सन्जलेनेव पुष्करिणीपलाशम् ॥७३॥
॥पञ्चभिःकुलकम् ।। અર્થ-તૃષ્ણથી ઘેરાયેલે ચેર, રસમાં-રસવાળી વસ્તુરૂપ પરિગ્રહમાં અતૃપ્ત, લેભના દેષથી માયાપૂર્વક અસત્ય બેલે છે. અસત્ય બોલવા છતાંય તે દુઃખથી મૂકાતું નથી. અસત્ય ભાષણ પહેલાંચિંતાથી, પાછળથી પશ્ચાત્તાપથી અને પ્રાગકાળમાં ક્ષોભથી દુખ દુરંત પ્રાણું બને છે. આ પ્રમાણે ચોરી કરતે
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
