________________
એ સાદી અને સમજાય તેવી વાત છે કે ગૃહસ્થના જીવન કરતાં જિનેક્ત માર્ગે ચાલીને રત્નત્રયીની આરાધના કરનારા ત્યાગી શ્રમ અને શ્રમણીઓનું જીવન ખૂબ જ કઠિન હેાય છે. ભકતે આ વાત બરાબર જાણે છે અને તેથી જ તેઓ ગુરુને વંદન કરીને વિવિધ બાબતમાં તેમની શાતા પૂછે છે.
જાણે કે વંદક જણાવે છે કે આપની સાધના ખૂબ જ કઠેર છે એટલે જ આપને વિવિધ શાતા પૂછવાનું મારું દિલ ઝાલ્યું રહેતું નથી. એટલે જ તે પૂછે છે :
આપને દિવસ કે રાતને કાળ શાતા–પૂર્વક પસાર થયે છે ને? આપને તપ પણ શાતાપૂર્વક વહાય છે ને?
આપનું શરીર અને આપની સંયમયાત્રા પણ નિરાબાધ વહે છે ને ?
હે ભગવંત! આપ એકદમ શાતામાં છે ને ?”
ભક્તના હૈયે ઊભરાતા ભાવ કેવા હોય? તે આ પુનઃ પુનઃ વિવિધ પૃચ્છાઓમાં સ્પષ્ટ રીતે જોવા મળે છે. મુનિએ માટે સંયમનું પાલન એ જ મુખ્ય યાત્રા....કે એ જ તીર્થયાત્રા. એ પાલન કરતાં કરતાં વિહારાદિમાં તીર્થ આવી જતાં તીર્થયાત્રા જરૂર કરી લેવાય પણ સંયમપાલનને ગૌણ બનાવી દઈને તીર્થયાત્રાને તેઓ વિશેષ મહત્વ આપી શકે નહિ.
જ્યારે છેલ્લે શિષ્ય કહે છે કે, “મને ભાત-પાણીને (ભાત = રાંધેલું તમામ અનાજ વગેરે પાણું = પ્રવાહી ચીજ)
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
