________________
સમ્યગ્દર્શનના ૬૭ ખેલ
૨૫૭
પણ સુલસાની કસોટી હજી અધુરી છે. હવે અબડે જૈન સાધુના વેશ લઈ સુલસાના ઘરમાં પ્રવેશ કર્યાં. મુનિરાજને જોતાંવેત સુલસાના શમેરોમમાં હર્ષી વ્યાપી ગયા. પધારો ! દયાના સાગર, પધારો ! બહુ દિવસે લાભ મન્યા. એમ કહી સુઝતા નિર્દોષ આહાર વારાવવા થાળ હાથમાં લે છે. ત્યારે વેશધારી મુનિ કહે છેઃ— ભક્તિભાવ વિનાનું ભાજન હું લેતા નથી. ’ ૮ ભક્તિભાવ વિનાનું કેમ ? ’
મારા પગ ધોઈ ચરણામૃત ન લે તેા ભક્તિ કેમ મનાય ? જનસાધુને ન ક૨ે તેવી વાત સાંભળી સુલસા ખાલી:સ્ત્રીના સ્પર્શ સુધ્ધાં સાધુને ન ક૨ે તો પગ ધોવાય ખરા ? ’ બનાવટી સાધુ કહેઃ— ‘ ભક્તિભાવમાં તે મધુ ક૨ે.
આ સાંભળી સુલસા તા તરત જ તેનું માયા કપટ સમજી ગઈ. ગુસ્સે થઈ કહ્યું:-તું સાધુ નહિ પણ ખરેખર કોઈ અપવિત્ર ઢાંગી છે. મારુ ઘર અપવિત્ર થયું. સાધુ માની વંદનાદિ કર્યાં તેનું સિધ્ધની સાખે મિચ્છામિ દુક્કડમ્. હવે જલદી મારા આંગણામાંથી પણ બહાર ચાલ્યા જાવ.
સુલસા કસોટીમાં ખરાખર પાર ઉતરી તે જોઈ અબડે પોતાનું મૂળ રૂપ ધારણ કરી સુલસાને ધન્યવાદ આપી, વંદન કરી ભગવાનના સદેશે। આપ્યા. આજ પાંચ પાંચ દિવસથી તમારી શ્રધ્ધાની કસોટી કરવા મેં જુદા જુદા વેષ ધારણ કરેલા પણ તમે અડગ કહ્યા તેથી આટલી માટી રાજગૃહી નગરમાં એક માત્ર તમને જ ભગવાને કેમ યાદ
સ. ૧૭
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
