________________
૮૦ ]
સમ્યગૂદન-૧ કરવા લાયક કાર્યોમાં પણ કેટલાકો ગમે તે કારણસર જુદી જ રીતિએ વતે છે. સાધુઓને જે કરવા જેવું લાગે છે, તેઓ જો તે કરી શકે તેમ હેત અથવા તે અમુક રીતિએ મળવામાં લાભ છે–એમ જો તેઓ માનતા હોત, તે તેઓ એમ કર્યા વિના રહ્યા ન હોત. કેટલાકો વાત. જુદી કરે છે અને પાછળથી વર્તન જુદું કરે છે. આજે તો, એક વાર પરસ્પર મતવ્યભેદવાળી જે જે બાબત છે, તેમાં ઊતર્યા વિના, ખાસ અગત્યના પ્રશ્નો હાથ ધરવા જોઈએ. મન્તવ્યભેદવાળી બાબતમાં પણુ, સૌએ “મેં આમ કર્યું છે, ને મેં આમ કહ્યું છે, ”—એવી બાબતોને અંશે પણ લક્ષ્ય પર લીધા વિના, શાસ્ત્રની આજ્ઞા મુજબ જ માનવાને તૈયાર થવું જોઈએ. ( સ એક-બીજાને મળીને નિકાલ કરી લે છે ?
એક હાથે તાલી પડે નહિ. તમે હમણાં થોડા વખત પહેલાં અહીં ના જોયું? મહારાજ સાહેબે ચિઠ્ઠી લખી, તે ચિઠ્ઠીને જવાબ આપ્યો નહિ અને રવાના થઈ ગયા. મળનાર બન્નેને જે એમ હોય કે–આપણે તે શાસ્ત્રાનુસારી હોય તે સ્વીકારવું છે, પછી ભલે આપણું શાસ્ત્રાનુસારી ઠરે કે સામાનું શાસ્ત્રાનુસારી ઠરે; તે, એવા માણસેને પરસ્પર મંતવ્યભેદ હોય તેય મળતાં વાંધો આવે નહિ અને વાજબી નિકાલ પણ એ રાંતિએ આવી શકે. કદાચ અમુક બાબતોમાં પરસ્પરનું મતવ્ય જુદું રહે, તેય તેથી નુકસાન થવા પામે નહિ.
ધમવાદ અને કુવાદ: એક-બીજાએ એક-બીજાના મન્તવ્ય અંગેની વિચારણું પણ ધર્મવાદની રીતિએ કરવી જોઈએ, અને જો આમ કરાય તે જ પ્રાયઃ જેની ભૂલ થતી હોય, તેને ઝટ પોતાની ભૂલને ખ્યાલ આવે. બાકી તે, ગમે તેવા સારા પણ માણસને, જ્યારે પોતાના કરેલા અર્થને મમતાભર્યો આગ્રહ થઈ જાય છે, ત્યારે એ સુધરવાની સ્થિતિમાંથી બાતલ થઈ જાય છે.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
