________________
સમ્યગ્દર્શનની ભૂમિકા
[૧૯૧ તરત જ શ્રી વજુબાહ પણ કહે છે કે-“દીક્ષા લેવાનું મન તે છે જ.
ઉદયસુન્દર શ્રી વજુબાહુના આ જવાબને પણ મશ્કરીને જવાબ જ લેખે છે. એટલે, મશ્કરીના ભાવમાં ને મશ્કરીના ભાવમાં એ પણ કહે છે કે-કુમાર જે દીક્ષા લેવાનું તમારું મન હોય, તે આજે જ દીક્ષા લઈ લે ! એમાં જરા સરખે ય વિલંબ કરે નહિ ! હું પણ આપને દીક્ષા લેવામાં સહાય કરીશ !'
જાણે એક-બીજાને હંફાવવાનો પ્રયત્ન આદર્યો હોય તેમ, શ્રી વજુબાહુ પણ ઉદયસુન્દરને કહે છે કે “સાગર જેમ મર્યાદાને તજે નહિ, તેમ તમે પણ તમારી આ પ્રતિજ્ઞાને ત્યાગ કરશે નહિ !'
આ વખતે પણ ઉઢયસુન્દર એમ જ કહે છે કે-“ચક્કસ, એમ જ થશે. કારણ કે બધી વાતને ઉદયસુન્દર મશ્કરી ખાતે ખતવે છે.
આ રીતે સાળા-બનેવી વચ્ચે વાત ચાલી રહી છે અને મનોરમા એ વાતને સાંભળી રહી છે. વચ્ચે એ કાંઈ જ બોલતી નથી. આવી વાતમાં વચ્ચે ન બેલાય, એવું એ સમજેલી માટે ને? આર્ય પત્ની, સારા કામમાં તે પતિને અનુસરવાનું જ હોય, એમ માને ને? એ સમજે કે–પતિ જે દિક્ષા લઈ લે, તે માટે પણ દીક્ષા લેવી જોઈએ; અને, દીક્ષા લેવા જેગી મારી તાકાત ન હોય, તે મારે સતીની જેમ જીવવું જોઈએ ! “પતિ દીક્ષા લેશે તે મારું શું થશે?” એમ એ વિચારે નહિ! એ તે એમ જ માને કે–મારું જે થવું હશે તે થશે, પણ મારાથી આવા કામમાં પતિની આડે અવાય નહિ. એટલે તાજી પરણેલી અને હજુ શ્વસુરગૃહે પણ નહિ પહોંચેલી મનેરમાં, પિતાના પતિ અને પિતાના ભાઈ વચ્ચે ચાલતી વાત સાંભળે છે, પણ વચ્ચે એ અક્ષરેય ઉચ્ચારતી નથી.
આજે તે શું બને? મેટે ભાગે ત્યાં ને ત્યાં ભાઈ–બેન વચ્ચે જ. - ઝઘડે થાય ને? અને, ધણને પણ એ સંભળાવી દે ને કે હજુ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
