________________
૧૮૨]
સમ્યગુદશન-૧ કુટુમ્બની હૂંફ ખરી ને? પેઢી, ઘર, કુટુંબની હૂંફ છે કે નહિ એ વાત જુદી છે, પણ તમે શું માને છે ? એ બધાની હૂંફ છે માટે આટલું થાય છે એમ માને છે ને ? ક્યાંય ધર્મની હૂંફ માને છે ખરા ?
હમણું ઘરેથી કાંઈક વિચિત્ર કે નબળા સમાચાર આવે તે તમે વ્યાખ્યાન પૂરું થાય ત્યાં સુધી પણ શાન્તિથી બેસી રહે ખરા? ચાલવા જ માંડે ને ? પણ સામાયિક લઈને બેઠા છે તે ? સામાયિકમાં એકલા જ બેઠા હો અને પાસે કઈ ન હોય તે શું કરે એ કહેવાય એવું છે? પણ અહીં બધાની વચ્ચે બેઠા છે તે સામાયિક મૂકી ઊભા ન થવાય એવું બને ને? પણ, એમ તમે બેસી રહો તેય તમારા મનમાં શી ગડમથલ ચાલે ? એવા જેવો અહીં વ્યાખ્યાન ચાલતું હોય તેય ત્યાંના જ વિચારમાં ગરકાવ હોય; કેમ કેધૂન જ એની હોય છે ને? એ વખતે વ્યાખ્યાનની વાત પ્રાયઃ સંભળાય તેય વિચારાય નહિ. એમાં જે કાંઈક કહ્યું હોય તે કહે કે–મહારાજ મારું દુઃખ શું જાણે? ધર્મની હૂ કે જે જીવતે હોય, તેને આવું ન થાય. એ સમજે કે–સંસારની કોઈ પણ સારી ગણાતી ચીજ મળવી, ટકવી, ભેગવાવી, એ વગેરે પુણ્યાધીન છે. એવી ચીજ ગઈ તેય શું થઈ ગયું? પુણ્ય ખૂટે તે જાય. એના વિના જરા દુઃખ વેઠવું પડશે તે વેઠી લઈશું ! બાકી, અશુભદયે આવનારી આપત્તિ સંસારની ચીજોથી કે સંસારના સંબંધીઓથી થોડી જ અટકવાની હતી? આપત્તિ ગમે તેટલી આવે પણ ધર્મ હૈયે રહે એટલે બસ છે. આપત્તિ વેળાએ ધમ હિચે નહિ હોય, તે સમાધિમાં કેણુ રાખશે?
સુખ-દુ:ખમાં
શરણભૂત ધર્મ જ છે : સુખમાં ને દુઃખમાં શરણભૂત તે એક ધર્મ જ છે. માટે જ એ માને કે ધર્મ જ સર્વસ્વ છે, ધર્મ જ ભાઈ છે, ધર્મ જ પિતા છે, ધર્મ જ માતા છે. ભાઈની, પિતાની અને માતા વગેરેની ગરજ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
