________________
ઘૂઘરિયાળા રથની ઘંટડીનો મધુર રવ પાહિનીદેવીના કાને પડ્યો. એ દોડીને ઝરૂખામાં પહોંચી ગઈ. વહેલી સવારનો મૃદુલ તડકો ‘પાહિનીપ્રાસાદ’ની લીલોતરીને ઉષ્મા આપી રહ્યો હતો. મંદ મંદ સમીરની લેરખીઓથી ઉદ્યાનનાં વૃક્ષોનાં પર્ણો ઝૂમી રહ્યાં હતાં.
પાહિની આજે બ્રાહ્મમુહૂર્તમાં જ ઊઠી ગઈ. આજે એનો પિયુ - ચાંચ પરદેશની ખેપ કરી ખંભાત બંદરે ઊતરી ધંધુકા આવી રહ્યો હતો. છ છ માસના વિરહ પછીનાં મિલનને કેવી રીતે ઊજવવું એના વિચારમાં પાહિની ખોવાઈ ગઈ હતી, ત્યાં જ ખંભાતથી ઘૂંઘરિયાળા રથમાં આવી પહોંચેલા ચાંચને મળવા પાહિની દોડીને પ્રાંગણમાં આવી પહોંચી...
પ્રાણનાથ...’ કહેતી પાહિની ચાંચને ભેટી પડી.
પાહિની... ચાંગ ક્યાં છે ?’ -- પ્રિયતમાના આશ્લેષમાંથી મુક્ત થતાં ચાંચ બોલી ઊઠ્યો.
એની આંખો ચારે દિશામાં દીકરાને શોધતી ઘૂમી વળી. પાહિનીનો બધો જ આવેશ... આવેગ પતિના પ્રશ્ન સામે શમી ગયો.
પ્રાણનાથ... તમે આવી ગયા ? ક્ષેમકુશળ તો છો ને.. આપ અંદર પધારો... સુખાસન પર બિરાજો ત્યાં હું તમારા માટે શીતલ જલ લઈ આવું...' પાહિનીપ્રાસાદનાં પગથિયાં ચડતા ચાંચનો હાથ પકડી પાહિની વિશાળ દીવાનખાનામાં ચાંચને દોરી ગઈ...
પાહિની... આપણો ચાંગ.... કેમ દેખાતો નથી ? પાઠશાળામાં ગયો છે કે શું ? હું આવી રહ્યો છું તેના સમાચાર તો તેં આપણા ચાંગને આપ્યા હશે ને ?”
પાહિની ધ્રૂજી ઊઠી. એણે લાચાર નજરે પતિ સામે જોયું.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org