________________
૧૦૨
આવી ગયું.
હુડો જ છું બાપલા... પણ અત્યારે વાતોનાં વડાં કર્યા વગર ખેતરના સામે શેઢે મારી હાર્યે ચાલ્યા આવો... અને કાંટાની ઝાડીમાં સંતાઈ જાત... આ હમણાં ‘સધરા જેસંગ’ના કાળમુખા સૈનિકો આવી પોગશે.’ હુડો બોલી ઊઠ્યો.
સૈનિકોના ઘોડાના ડાબલાનો અવાજ હવે સ્પષ્ટ સંભળાતો હતો. કુમારપાળ અને હુડો આથમતી સંધ્યાના આછેરા અજવાળામાં... ખેતરની અંદર ઘૂસી ગયા અને હુડો કુમારપાળને બીજા છેડે લઈ ગયો અને કાંટાળી ઘેઘુર વાડમાં ડાંગને ખોસતો સંતાવાની જગ્યા કરતો બોલી ઊઠ્યો. મહારાજ... આ કાંટાની ઝાડીમાં રાત ગાળી નાંખો.... આ હમણાં રાજના સપાઈડા આવી પોગવાના...' હુંડો બોલ્યો.
‘કુમારપાળ હુડાની સામે એક નજર કરતો, કાંટાની વાડમાં પ્રવેશ્યો એટલે ઝાડી-ઝાંખરાથી વાડને ઢાંકી દેતો હુડો બોલી ઊઠ્યો,
મહારાજ... સંભાળજો... દેથલીના ધણીને કાંટાળી ઝાડીમાં કાંટ ખાતા, લોહીલુહાણ થતા જોઈ અમારાં તો કાળજાં કાંપી ઊઠે છે... પણ શું કરીએ લાચાર છીએ મહારાજ....'
હુડા તમે સૌ કેટલી લાગણી રાખો છો...' કહેતો કુમારપાળ સાવચેતીથી કપડાં પર ઉઝરડા ન પડે એ રીતે ઝાડીમાં ઘૂસી ગયો.
પાંચેક મિનિટમાં જ સૈનિકો ખેતરમાં દોડી આવ્યા અને કાંટાળી ઝાડીમાં ‘ભાલા’ ખોસવા માંડ્યા. એક ખૂણામાં હુડો... ચિંતિત નજરે ઊભો ઊભો સૈનિકોનો તાલ જોતો રહ્યો.... પાંચ દસ મિનિટની ધમાલ પછી સૈનિકો કંટાળીને ચાલ્યા ગયા. હુડાએ હળવે હાથે ઝાડી ઝાંખરા દૂર કરી લોહીલુહાણ કુમારપાળને બહાર કાઢ્યો.
મહારાજ... આપની આ દશા....' કહેતો હુડો રડી પડ્યો. ‘હુડા-કંટકો સહીને પણ મારા ગુજરાતની સેવા કરવા જીવી જવાતું હશે... તો આ કાંટા અને કાંટાળી દુનિયા મને મંજૂર છે.' કુમારપાળ બોલ્યો. હુડાની આઠેક દિવસની સેવાચાકરી પછી તાજોમાજો થયેલો
Jain Educationa International
કલિકાલસર્વજ્ઞ
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
