________________
તે ઉન્માર્ગ છે. કોઈ જ્ઞાની આશ્રવના હેતુ પ્રાપ્ત થયે શુધ્ધ અધ્યવસાયથી સંવર નિર્જરામાં જાય પણ આશ્રવનો હેતુ તો આશ્રવનો હેતુ જ ગણાય.
(૨૦) રૂપીને અરૂપી શ્રધ્ધે તો મિથ્યાત્વ : કાયાદિ કેટલાંક આઠ સ્પર્શી રૂપી (સાકાર-મૂર્તિમંત) પદાર્થો છે. પરંતુ બારીક અને પારદર્શક હોવાથી તે દૃષ્ટિગોચર થઈ શકતા નથી. તેવી જ રીતે કર્મ પુદ્ગલ પણ ચાર સ્પર્શી રૂપી પુદ્ગલ છે તે દૃષ્ટિગોચર ન થવાથી તેને અરૂપી કહે તો મિથ્યાત્વ.
(૨૧) અરૂપીને રૂપી શ્રધ્ધે તો મિથ્યાત્વ : ધર્માસ્તિકાયાદિ જે અરૂપી છે તેને રૂપી માને, તથા શ્રી સિધ્ધ ભગવાન અવર્ણો, અગંધે, અરસે, અફાસે ઇત્યાદિ ગુણ સંપન્ન છે એમ શાસ્ત્રમાં ફરમાવ્યું છે, તેમને રક્ત વર્ણ આદિ માને અથવા પ્રથમ ઇશ્વરને અરૂપી (નિરંજન નિરાકાર) કહીને પછી કહે કે, ધર્મના કે ભક્તના રક્ષણાર્થે ૨૪ અવતાર ધારણ કરે છે. તેવી જે રીતે સિધ્ધ ભગવાન અમૂર્ત છે તેમની મૂર્તિ બનાવે ઇત્યાદિ અરૂપીને રૂપી કહે તે મિથ્યાત્વ જાણવું આકાશ અરૂપી છે છતાં તેમાંથી શબ્દ ઉત્પન્ન થાય છે એમ કહેનારને પણ મિથ્યાત્વ લાગે છે.
(૨૨) અવિનય મિથ્યાત્વ : જો જિનેશ્વર ભગવાનનાં તથા સદ્ગુરુનાં વચનોને ઉત્થાપે, આજ્ઞાનું ઉલ્લંઘન કરે, ભગવાન ભૂલી ગયા એમ કહે સાધુ, સાધ્વી, શ્રાવક, શ્રાવિકા, ગુણવંત, જ્ઞાનવંત, તપસ્વી, ત્યાગી, વૈરાગી ઇત્યાદિ ઉત્તમ પુરુષોની નિંદા કરે. કૃતઘ્ની બને, છિદ્રગવેષક બને તે અવિનય મિથ્યાત્વ. જેઓ વિનય ગુણ તથા વિનય ધર્મની આસાતના કરે છે તેઓ અવિનય મિથ્યાત્વ પર્યાય મેળવે છે.
(૨૩) અકિરિયા મિથ્યાત્વ : અક્રિયાવાદીની જેમ તેઓ કહે છે કે “આત્મા છે તે જ પરમાત્મા છે. એટલે, સક્રિય આત્માને પુણ્ય પાપની ક્રિયા લાગતી નથી જે પુણ્ય પાપના ભ્રમમાં પડી આત્માને દુઃખી કરે છે. અર્થાત્ ખાનપાન, ભોગવિલાસ, એશઆરામથી વંચિત રાખે છે; ભૂખ, તરસ ટાઢ, બ્રહ્મચર્યાદિ ધર્મનું પાલન કરી આત્માને દુઃખી કરે છે તે બધા નરકમાં પડશે!”
આવા મિથ્યા મત પ્રવર્તકોને જ્ઞાની પુરુષો કહે છે કે, વાહ રે ! ભાઈ ! તમે તો પરમાત્માને પણ નરકમાં ધકેલી દીધા ! ! ભંગી, ભીલ, ચમાર, કષાય ઇત્યાદિ નીચ જાતિનાં અને નીચ કર્મવાળા બનાવી દીધા ! પણ ભાઈ ! આત્મરૂપ પરમાત્માને પોષવાવાળા દુ:ખી કેમ દેખાય છે? પરભવ તો દૂર રહ્યો
શ્રી જૈન તત્ત્વ સાર
|૨૬૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org