________________
જીવ અરૂપી રૂપ ધરત તે, પર પરણિત પરસંગ; વજ રતમાંક યોગ જિમ, દર્શિત નાના રંગ. સંતો. ૫૪ નિજગુણ ત્યાગ રાગપરથી થિર, ગહત અશુભ દલ થોક; શુદ્ધ રુધિર તજ ગંદો લોહી, પાન કરત જિમ જોક. સંતો. પપ જડ પુદ્ગલ ચેતનકું જગમેં, નાના નાચ નચાવે; છોલી ખાત વાઘકું યારો, એ અચરજ મન આવે. સંતો. પ૬ જ્ઞાન અનંત જીવકો નિજગુણ, તે પુદ્ગલ આવરિયો; જે અનંત શક્તિનો નાયક, તે ઈણે કાયર કરિયો. સંતો. પ૭ ચેતનકું પુદ્ગલ યે નિશદિન, નાનાવિધ દુઃખ ઘાલે; પણ પિંજરગત નાહરની પરે, જોર કછુ નવિ ચાલે સંતો. ૫૮ ઇતને પરભી જો ચેતનકું, પુદ્ગલ સંગ સોહાવે; રોગી નર જિમ કુંપથ કરીને, મનમાં હર્ષિત થાવ. સંતો. ૫૯ જાત્ય પાત્ય કુલ ન્યાત ન જાકું નામ ગામ નવિ કોઇ; પુદ્ગલ સંગત નામ ધરાવત, નિજગુણ સઘળો ખોઈ. સંતો. ૬૦ પુદ્ગલકે વશ હાલત ચાલત, પુગલકે વશ બોલે; કહુંક બેઠા ટક ટક જુવે, કહુંક નયણ ન ખોલે સંતો. ૬૧ મન ગમતાં કહું ભોગ ભોગવે; સુખ શયામેં સોવે; કહુંક ભૂખ્યા તરસ્યાં બાહર, પડયા ગલીમેં રોવે. સંતો. ૬૨ પુદ્ગલ વશ એ કેંદ્રિ કબહુ, પચેંદ્રિ પણ પાવે; લેશ્યાવંત જીવ એ જગમેં, મુગલ સંઘ કહાવે. સંતો. ૬૩ ચઉદે ગુણ સ્થાનક મારગણા, મુગલ સંગે જાણો; પુદ્ગલ ભાવ વિના ચેતનમેં, ભેદભાવ નવિ આણો. સંતો. ૬૪ પાણીમાંહે ગલે જે વસ્તુ જલે અગ્નિ સંયોગ; પુદ્ગલપિંડ જાણ તે ચેતન, ત્યાગ હરખ અરુ સોગ. સંતો. ૬૫ છાયા આકૃતિ તેજ ઘુતિ સહુ, પુદ્ગલકી પરજાય; સહન પડન વિધ્વંસ ધર્મ એ, પુદ્ગલકો કહેવાય. સંતો. ૬૬ મળયા પિંડ જેહને બંધે બે, કાલે વિખરી જાય; ચરમ નયણ કરી દેખો એને સહુ પુદ્ગલ કહેવાય. સંતો. ૬૭ ૯૪ |
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
