________________
૧૭૬
Jain Education International
સમત્વ-યોગી
જે પળે પળ પોતાના, કર્તવ્ય-માર્ગમાં ધરે; સર્વમાં જેમ સર્વત્ર, સમત્વ સાચવ્યા કરે. તેવા સમત્વ યોગીનો, સંયોગ તે સૌભાગ્ય છે. તેમ વિયોગ દુર્ભાગ્ય, સમાન લેખવો પડે. સંત દુર્લભ અને તેથી સમાજયોગી દોહેલો; સોનું માટી જાદાં પાડી, સૌને સ્થાન ચીંધતો. મુક્ત હાસ્ય સદા હોઠે, હૈયે અફાટ છો વ્યથા; એવા યોગેશ્વરો વિષે, કરે સમાજસર્જના. યુદ્ધ અને વાત્સલ્ય, બંને સંગાથે આવતાં; કેવી મહાન યોગીની, કસોટી તીવ્ર લાવતાં ! પ્રશસ્તિ રાગ આરાધ્ય, પહેલાં હોઈ શકે ભલે; તે જ અંતે બંને ત્યાજય, રખે વિવેક કો ચૂકે. છેલ્લે જે ત્યાજ્ય તે ભૂલી, પહેલેથી તજી જશે; આરંભથી જ તે યોગી, નક્કી પતન પામશે. જ્યારે કર્તવ્ય ને પ્રેમ, ખેંચે બંનેય સામટાં; ત્યારે કર્તવ્ય ના ચૂકે, યોગી સત્પ્રેમીઓ ખરા. સ્વર્ગથી ન ચડયો પાર્થ, ન ડગ્યો આપદા મહી; વંઘ ને ધન્ય યોગી તે, ન ડોલ્યો ઉર્વશી થકી. સર્વ નારી ગણે માતા, સત્તા-ઝંઝા મહા સ્થિર; રહે દુઃખો વિશે રાજી, યોગી સહજ ને સમ.
જ્ઞાની
યશ મળે પુરુષાર્થે, તેમાં તો કારણો ઘણાં; એકલા નરને ખાતે, જ્ઞાની તે નહિ નોંધતા. વિશ્વતંત્રે થતું છોને, થવાનું તોય જ્ઞાની ત્યાં; સ્વતંત્ર ને રહે સ્વચ્છ, વિશ્વને સ્વચ્છ રાખતા. પ્રવૃત્તિઓમાં પડે જ્ઞાની, છો ચાહે તેવી હોય તે;
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
