________________
સંતો. ૮૩
પુદ્ગલકે સંયોગ વિયોગે, હરખ શોક ચિત્ત ધારે; અથિર વસ્તુ થિર હોય કહો કિમ, ઇણવિધ નહીય વિચારે . સં. ૮૨ જા તનકો મન ગર્વ ધરત હૈ, છિનછિન રૂપ નિહાર; તે તો પુદ્ગલ પિંડ પલકમેં, જલ બલ હોયે છા. ઇવિધ જ્ઞાન હીયેમેં ધારી, ગર્વ ન કીજે મિત્ત; અસ્થિર સ્વભાવ જાણ પુદ્ગલકો; તજો અનાદિ રીત. સંતો. ૮૪ પરમાતમથી નેહ નિરંતર લાયો ત્રિકરણ શુદ્ધ; પાવો ગુરુગમ જ્ઞાન સુધા૨સ, પૂર્વાપર અવિરૂદ્ધ. સંતો. ૮૫ જ્ઞાનભાન પૂરણ ઘટ અંતર, થયા જિહાં પરકાસ; મોહ નિશાચર તાસ તેજલખ, નાઠા થઈ ઉદાસ. સંતો. ૮૬ ભેદ જ્ઞાન અંતરદ્ગધારી, પરિહર, પુદ્ગલ જાલ; ખીર નીરકી ભિન્નતા જિમ; છિન મેં કરત ભરાલ. સંતો. ૮૭ એહવા ભેદ લખી પુદ્ગલકા, મન સંતોષ ધરીજે;
હાણ લાભ સુખ દુઃખ અવસરમેં, હર્ષ શોક નવિ કીજે. સંતો. ૮૮ જો ઉપજે સો તું નહિ અરુ, વિણસે સો તું નાહિં;
તું તો અચલ અકલ અવિનાશી, સમજ દેખ દિલમાંહી. સંતો. ૮૯ તન મન વચનપણે જે પુદ્ગલ, વાર અનંતી ધાર્યા; વમ્યા આહાર અજ્ઞાનનેંહલથી, ફિરફિર લાગત પ્યારા. સંતો. ૯૦ ધન્ય ધન્ય જગમેં તે પ્રાણી, જે નિત રહત ઉદાસ; શુદ્ધ વિવેક હીયેમેં ધારી, કરે ન પરકી આશ. સંતો. ૯૧ ધન્ય ધન્ય જગમાં તે પ્રાણી, જે ઘટ સમતા આણે; વાદવિવાદ હિયે નવિ ધારે, પરમારથ પંથ જાણે. સંતો. ૯૨ ધન્ય ધન્ય જગમાં તે પ્રાણી, જે ગુરુ વચન વિચારે; અષ્ટ દયાના મર્મ લઇને, આતમ કાજ સુધારે. ધન્ય ધન્ય જગમાં તે પ્રાણી, જેહ પ્રતિજ્ઞા ધારે; પ્રાણ જાય પણ ધર્મ ન મૂકે, શુદ્ધ વચન અનુસારે. ઇમ વિવેક હિરદેમેં ધારી, સ્વ પર ભાવ વિચારો;
સંતો. ૯૩
સંતો. ૯૪
૯૬
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
