________________
૧૩૦
દશવૈકાલિક સૂત્ર
[૨૨] વિનીતના સદ્ગુને નાશ થાય છે અને વિનીતને સઙ્ગાની સંપત્તિ સાંપડે છે. જે મનુષ્ય આ બે વસ્તુને જાણી લીધી છે તેજ સાચું જ્ઞાન મેળવી શકે છે.
[૨૩] જે સાધક સંયમી બનીને પણ બહુ ક્રોધી, પેાતાના સ્વાર્થ અને સુખ માટે આતુર, ચાડીચુગલી કરનાર, ખાટા કાર્યોમાં સાહસિક, હલકા (દુર્ગુણી) મનુષ્યાનેા તાખેદાર, અધર્મી, અવિનયી, મૂર્ખ, પેટભરેશ એવા જે માત્ર નામને જ સાધુ હાય છે તે કદી મેક્ષના અધિકારી બની શકતા નથી.
[૨૪] પરંતુ જે ગુરુનેાની આજ્ઞાને આધીન રહેનાર, જ્ઞાન તથા ધર્મના રહસ્યને જાણનાર અને વિનયનું પાલન કરવામાં પંડિત પુરુષા હૈાય છે. તેઓ દુઃખે કરીને તરી શકાય એવા સંસારમાં તરીને અર્થાત્ સકળ કર્મના ક્ષય કરીને સર્વોત્તમ એવી મેાક્ષગતિને પામી ગયા છે, પામે છે અને પામશે.
નોંધ:-ક્રોધ, સ્વચ્છ દંતા, માચા, શાતા અને માંધતા એ પાંચ વિનયસખાના ફ્ક્તા શત્રુઓ છે. તેને ત્યાગ કરી તથા ઉપરના સદ્ગુણાની આરાધના કરી સાધક સૌંસારના પ્રવાહમાં ન વહેતા પેાતાની લીધેલ પ્રતિજ્ઞા પર અડગ અને સ્થિર રહે.
એમ કહું છુંઃ
એ પ્રમાણે વિનયસમાધિ નામના અધ્યયનનો બીજો ઉદ્દેશક સમાસ થયે..
ત્રાએ ઉદ્દેશક
જે પૂન્યતા સગુણા સિવાય પણ સભ્ય છે તે પૂજ્યતા સ્વ ગંને પર ઉભયને બાધક છે, વિકાસની રાધક છે અને પશ્ચાત્તાપની જ છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
