________________
વિનયસમાધિ
૧૩૧ : તેવી પૂજ્યતાને રંગ જ્યાં સુધી પ્રજામાં જડતા, મૂર્ખતા અને અદૂરદર્શિતા હોય છે ત્યાં સુધી જ ટકે છે. પરંતુ પ્રજામાં જ્યારે જ્ઞાન, ગુણગ્રાહકતા અને વિવેકબુદ્ધિ જાગે છે ત્યારે તે પૂજ્ય રંગવિહેણું બની પામરતામાં પલટાઈ જાય છે.
આથીજ મહર્ષિજને તેવી ક્ષણિક પૂજ્યતાને પ્રાપ્ત કરવાને લેશમાત્ર નિર્દેશ કરતા નથી.
પૂજ્યતા જે ગુણેથી લભ્ય થાય છે તે જ ગુણેને અહીં નિર્દેશ કર્યો છે.
ગુરુદેવ બોલ્યા:[૧] જેમ અમિહેત્રી બ્રાહ્મણ અગ્નિની શુશ્રષા કરવામાં સાવધાન રહે ' તે પ્રમાણે શિષ્ય પોતાના ગુરુની સેવા કરવા માટે સાવધ રહેવું
ઘટે. કારણકે આચાર્યની દ્રષ્ટિ અને સારા પરથી જ જાણીને જે સાધક આચાર્યની ઇચ્છાઓને આરાધી લે છે (સમજી પૂર્ણ
કરે છે) તેજ પૂજનીય બને છે. ૨) જે શિષ્ય સદાચારની આરાધના માટે વિનય કરે, તેમની સેવા
કરતે કરતે ગુરુજનેનું વાક્ય સાંભળી તેના કહેવા પ્રમાણે જ કાર્ય કરે અને ગુરુનું અપમાન ન કરે તે જ સાધક પૂજનીય બને છે. જે પિતાથી જ્ઞાનમાં કે સંયમમાં વડીલ હોય તે વયમાં નાના હોય તો પણ તેને વિનય કરે. વળી જે ગુણીજન પાસે નમ્રભાવે વર્તે તથા જે સત્યવાદી, વિનયી અને ગુરુજનોની આજ્ઞા પ્રમાણે
ચાલનાર હોય તે પૂજનીય છે. [૪] જે ભિક્ષુ સંયમયાત્રાના નિર્વાહ માટે હમેશાં સામુદાનિક વિશુદ્ધ
અને અજ્ઞાત ઘરમાં ગોચરી કરે, પરંતુ ત્યાં આહાર ન મળે તો ખેદ ન કરે તેમ મળે તે બડાઈ ન મારે તે પૂજ્ય બને છે. :
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
