________________
कल्प०
॥ १० ॥
ब्राह्मण दरी हतो, पण प्रभु ज्यारे वार्षिक दान देता हता, त्यारे ते परदेशमां गयो हतो. त्यां पण दुर्भाग्यपणाथी कं नहीं मलवाथी घेर पाढो आव्यो, त्यारे स्त्रीए तेनी तर्जना करी के दे अजाग्यमां शिरोमणि ! ज्यारे श्रीवर्धमान प्रजुए सुवर्णनो वरसाद वरसाव्यो त्यारे तुं परदेश गयो हतो, अने हवे पाठो पण तुं निर्धनज रहीने श्राव्यो, माटे दूर जा, मोढुं देखा मां. - थवा तो हजु पण ते जंगम कल्पवृक्ष सरखा प्रभु पासे ज याचना कर, के जेथी ते तारुं दरिडीपणुं हरे; केमके जेणे पहेलां दान दीघां ते, ते फरी पण आपवाने समर्थ श्रशे, केमके पाणीना अर्थी माणसो सुकाइ गयेलो एवो पण नदीनो मार्ग खोदे बे. एवी रीतनां स्त्रीनां वाक्योथी प्रेरायेलो ते ब्राह्मण प्रजुनी पासे थावीने विनंति करवा लाग्यो के हे प्रभो ! तमे जगतना उपकारी बो, तमोए सघला जगतनुं दारिद्र्य निर्मूल कर्तुं बे, घने हुं निर्मागी ते वखते त्यां नहीं हतो, अने मने परदेशमां जमतां थका पण कं मत्युं नहीं, माटे पुण्य रहित तथा | विनानो ने निर्धन एवो हुं जगतनां वतिने आपनार एवा आपने शरणे श्राव्यो बुं, अने खाखा जगतनुं दारिद्र्य हरनार एवा आपने मारुं दारिद्र्य हरवुं ए शुं हिसावमां बे ? केमके जरी दीधेल वे सघलुं महीतल जेणे, तथा अद्भुत शक्तिवाला एवा वरसादने एक तुंबकुं नरवा माटे शुं प्रयास पमी शके तेम बे ? एवी रीते याचना करता करता एवा ते ब्राह्मणने करुणावंत जगवाने श्रधुं देवडूष्य वस्त्र आयुं. अहीं केटलाक याचार्यो कहे बे के एवा दानेश्वरी जगवाने पण प्रयोजन विनाना वस्त्रनुं पण जे अर्धं दान दीधुं, ते प्रजुनी संततिमां थनारी वस्त्रपात्रनी मूर्ग सूचवे बे, अने वीजा कहे बे के पहेलां जे विप्रकुलमां उत्पन्न थया हता, तेना ते संस्कार बे.
आश्रय
हवे ते ब्राह्मणे ते वस्त्र लइने तेना बेकार्ड वणवा माटे एक वणकरने बताव्यं. त्यारे ते वणकरे पण कथुंके हे विप्र ! तुं तेज प्रजुनी पाउल दजु जा. ते निर्मम अने करुणावंत एवा प्रभु तने बीजुं पण श्रधुं वस्त्र यापी देशे अने पढी हुं तने ते एवी रीते जोमी श्रापीश के जेथी
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
सुवो०
॥ ७० ॥
inelibrary.org
