________________
Jain Educatio
| अथवा शुं कल्याण रसने साधे बे ? अथवा कामनो नाश करवा माटे पोताना रूपने तेणे लोपी नाख्युं वे शुं ? एवा श्रीवीर प्रभु तमारी लक्ष्मीने माटे था.
एव रीते प्रजुना निश्चल रहेवा बाद ते त्रिशला क्षत्रियाणीने एवी रीतनो अध्यवसाय उत्पन्न थयो; ते अध्यवसाय केवी रीतनो ? ते हवे कहे ते. शुं या मारो गर्न कोइ देवादिके दरी लीधो वे ? अथवा शुं मारो गर्न मृत्यु पाम्यो ? अथवा शुं ते मारो गर्न च्युत एलो वे ? अर्थात् ग र्जना स्वनावथी शुं परिभ्रष्ट थलो बे ? अथवा शुं ते मारो गर्ज गली गयो बे ? अर्थात् द्रवरूप थइने शुं खरी गयो बे ? के जेथी पहेलां तो मारो गर्न हालतो हतो ने कंपायमान थतो हतो, अने हवे तो बिलकुल हालतो नथी ने कंपतो नथी. एवा विचारथी उपत कहेतां कलुषीभूत थएल | बे मननो संकल्प जेणीनो एवी, तथा एवी रीते गर्नहरणादिकना विकल्पथी उत्पन्न थएली जे यातिं कहेतां पीमा, तेथी थलो जे शोक, तेरूपी जे समुद्र, तेमां पमी, अर्थात् बूमी; अने तेथीज करतल कहेतां हथेलीमां स्थापन करेल वे मुख जेणीए एवी, तथा यार्त्तध्यानने प्राप्त थपली तथा भूमि तरफ राखेली वे दृष्टि जेणीए एवी त्रिशला क्षत्रियाणी मनमां विचारखा लागी के श्रावी रीते मारा गर्जने जो कं नुकशानी थइ होय तो खरेखर हुं पुण्यरहित जीवोनी व धिरूप प्रख्यात एली बुं. यथवा चिंतामणिरत्न जाग्यहीन माणसने घेर समृद्धि पामी शकतुं नथी अर्थात् रही शकतुं नथी; केमके रत्ननो भंडार कं दरिद्रीना घरनी सोबत करतो नयी. वली पृथ्वीनां अजाग्यना वशथी मारवाम देशमां कल्पवृक्ष उगतुं नथी, तेम पुण्यरहित एवा तृषाकुल माणसने पण अमृतनी सामग्री मलती नथी; अरे ! दैव प्रत्ये पण धिक्कार बे ! हमेशां वक्र एवा ते दैवे अरे ! आशुं कर्तुं ? तेणे मारुं मनोरथरूपी वृक्ष मूलमांथी उखेमी नाख्यं; कलंकरहित लोचनयुगल मने यापीने लइ लीधुं; वली या पापी दैवे निधिरत्न आपीने पाहुं खेंची लीधुं; वली या पापी दैवे मने मेरु पर्वतना शिखर पर चमावीने पामी नाखी; तथा ते निर्लज्जे जोजननुं जाजन पीर
tional
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org