________________
ધમ્મિલ્લાહિડી
[ ૭૭ ]
બધા આની ઉપર બેસા. જ્યારે હું શ ંખશબ્દ કરું ત્યારે તમે બધા એકી સાથે વચ્ચેની કળ ઉપર પ્રહાર કરજો. એટલે વાહન આકાશમાં ઊડશે. ” કુમારે પણ • ભલે ’એમ કહી ચક્રયન્ત્ર ઉપર બેઠા. કાક્કાસને વધ માટે લઇ જવામાં આવ્યેા. મરતી વખતે તેણે શખ વગાડ્યો. એ શખશબ્દ સાંભળીને કુમારેાએ યન્ત્રની વચલી કળ ઉપર પ્રહાર કર્યા; એટલે તેમાંથી શૂળા નીકળતાં તે બધા વીંધાઇ ગયા. આ બાજુ કાકાસના પણુ વધુ થયા. પછી રાજાએ પૂછ્યું કે, “ કુમારા કયાં ગયાં ? ” સેવકેાએ તેને કહ્યું કે,
66
66
તેઓ બધા ચક્રયન્ત્રમાં શૂળીએથી વીંધાઇ ગયા છે, ' આ સાંભળીને રાજા નિસ્તેજ અને શૂન્ય થઇ ગયા અને “ અરેરે! અકાર્ય થયું!” એમ ખેલતા શાકસ તમ હૃદયવાળા તે વિલાપ કરતા મરણ પામ્યા.
તે શત્રુદમન રાજા તેમજ કુમારા સ્વચ્છંદ બુદ્ધિને કારણે નાશ પામ્યા, માટે હું વિમલા! તું સ્વચ્છ ંદ બુદ્ધિવાળી ન થઈશ, નહીં તેા તું પણુ દુ:ખ પામીશ. આ ધમ્મિલૈં સર્વ કલાઓમાં ચતુર, નવયુવાન અને તરુણ છે. એનાથી સુન્દર ખીજો કાણુ છે ?
હું આ પુત્ર! મેં આમ કહેતાં વિમલસેનાએ મારી બધી વાત માની, ” ધર્મિાની ઉઘાનયાત્રા અને વિમલસેનાની ધમ્મિલમાં ગેમાસક્તિ
ક્રમલસેનાની આ વાત સાંભળીને ધમ્મિલૈં અત્યંત પ્રસન્ન થયા. પછી તે દિવસ આથમી ગયા, રાત્રિ વીતી ગઇ, વિમલ પ્રભાત થયું અને સ લેાકના સાક્ષી સૂર્ય ઊગ્યા, એટલે યુવરાજ લલિત ગાષ્ઠિની સાથે નીકળીને ઉદ્યાનમાં ગયા. તે સાંભળીને ધમ્મિલ અનેક પ્રકારનાં મણિ અને રત્નનાં આભરણાથી અલંકૃત થઇને તથા વિવિધરંગી વસ્ત્રો પહેરીને કમલસેના અને વિમલસેનાની સાથે રથમાં બેસી ઉદ્યાન તરફ ગયા અને ઉપવનમાં પ્રવેશ્યા. પછી ત્યાં નાકરાએ રેશમી તબુએ નાખ્યા તથા અતિ સુન્દર મંડપા ખાંધ્યા. પેાતાના પ્રચ્છાદન માટે તેમણે કનાતા ઊભી કરી તથા કુલવ એને ચેાગ્ય એવી શય્યાએ તૈયાર કરી. યુવરાજની આજ્ઞાથી ઉત્તમ ભૂમિમાં ભેાજનમંડપ રચવામાં આવ્યેા. ત્યાં ટાપલે ટોપલે ફૂલ વેરવામાં આવ્યાં, યેાગ્ય આસના મૂકાયાં અને ગંધ, વસ્ત્ર અને આભરણુ ધારણ કરીને સર્વે ગાષ્ઠિની અંદર પેાતાના વૈભવ પ્રમાણે અને યુવરાજની અનુજ્ઞા અનુસાર મણિનાં આસના ઉપર બેઠા. કનક, રત્ન અને મણિનાં બનાવેલાં પાત્રા સને આપવામાં આવ્યાં, એટલે પમ્મિલ પણ પ્રિયા વિમલસેનાની સાથે બેઠા અને તેની ખાજુમાં કમલસેના બેઠી. પછી હાથ ધેાઇને સવે વિવિધ પ્રકારનાં ખાદ્ય, ભેાજન અને પેય પદાર્થી એકબીજાને આપવા લાગ્યા. આ રીતે તેઓ પરસ્પર સાથેના પ્રીતિવિશેષ અનુભવતા હતા. ગેાષ્ઠિકાની સાથે યુવરાજ વિમલાની સાથે બેઠેલા ધમ્મિલને જોતાં તૃપ્તિ પામતા નહેાતા, અને ખૂબ વિસ્મિત થયા. પછી ત્યાં મદિવલ યુવિતએનાં નૃત્ય, ગીત અને વાત્રિ પૂરાં થયાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org